Samen met zijn zoon heeft Aad van der Drift meegedaan aan de koudste editie van de 6e Runner's World Zandvoort Circuit Run. Met windkracht 6 en een gevoelstemperatuur van -10 graden een editie om niet snel te vergeten. Op het strand was door de hoge vloedlijn nauwelijks te lopen en in de duinen zorgden opwaaiende zandstormen voor een beperkt zicht. De tijden van vader en zoon vielen derhalve nog mee, beiden 1:01:43.(Aad had daarmee een 10e plek in zijn categorie)Deze Run van 12 km werd gekenmerkt door een aantrekkelijk en uiterst afwisselend parcours. Na de start vanuit de Pitstraat liepen we na passage van de Tarzanbocht een hele ronde van 4,2 km over het racecircuit. Het heuvelachtige traject bood uitzichten op de lange rij lopers die zich op het racecircuit bevonden. Na het Circuit ging het richting Boulevard en over het strand in zuidelijke richting. Na 3 km strandparcours tegen de wind in kwamen we over de Zuid-Boulevard door het centrum van Zandvoort. De finish van de loop vond plaats voor de, door de kou lege, eretribune.
Klik hier voor de foto's en op Lees meer....voor een uitgebreid verslag.
ZANDVOORT, Runners World Zandvoort Circuit Run 2013 door Aad van der DriftSamen met je zoon mogen lopen is een voorrecht. Vooral als de benen en conditie van beiden in orde zijn. Vader oefent vooral buiten, langs
het Winsumerdiep en zoon in de sportschool op een loopband. Het circuit van Zandvoort was door ons als loopwedstrijd parcours uitgekozen. Een mooie plek leek ons, want in maart kan het weer aangenaam zijn en dan spreken we ook nog eens over het genoegen van
zon en duinen. Ook spreekt het racecircuit tot de verbeelding. Vaak werd op de (slechts) 4,3 km lange baan het wereldkampioenschap Formule 1 gereden. Nu verschijnen die auto's er alleen nog maar voor demonstraties. In het verleden deed de Grand Prix van Nederland een beroep op de vaardigheden van de coureurs, de Tarzanbocht was beroemd om zijn mogelijkheden voor inhaalmanoeuvres. Bekende winnaars waren Jackie Stewart en Niki Lauda. De laatste officiële autorace voor de Formule 1 werd op 25 augustus 1985 verreden (een wedstrijd, bestaande uit 297,6 km verdeeld over 70 ronden, met als winnaar Niki Lauda).
Ondanks dat door de ijzige kou veel sportwedstrijden dit weekend werden afgelast ging deze 6e Runners World Zandvoort Circuit Run gewoon door. Het advies van de organisatie luidde echter wel ‘Draag kleding in laagjes, zoek voor en na de start verwarmde ruimten en houdt de weersverwachting in de gaten.' Al met al werd dit de koudste editie van de Runners World Zandvoort Circuit Run. Met windkracht 6 en een gevoelstemperatuur van -10 graden een loop om niet snel te vergeten. Een andere hindernis die de natuur in
petto had zou de 3 kilometer over het strand zijn. Om 13.59 uur is het hoogtij, waardoor we door mul zand moeten ploeteren. Het zware weer eiste zijn tol bij de deelnemers, van de 13.000 die zich hadden ingeschreven bleven er bijna 1000 thuis.
Op weg naar Zandvoort liepen we een kleine vertraging op. Een lange rij auto's belemmerden een snelle doorrit. We moesten daarom de lange oprijlaan afrennen om tijdig in het gele startvak te verschijnen. Er was geen tijd meer voor het beter vaststrikken van de
veters, het aftellen voor het startschot was al begonnen. Gelukkig was de lange weg naar dit startpunt een mooie gelegenheid geweest om warm te lopen. De start en later de finish vinden plaats in de Pitstraat. Je denkt hier onbewust al aan ronkende motoren. Wij vertrokken in elk geval met dezelfde spirit met de benenwagen. Later klaagde mijn zoon over een veel te snelle start, hij vond het lastig aan het begin van de wedstrijd. Hij heeft wel gelijk, maar het stroeve asfalt ligt nu eenmaal klaar voor een snelle start. De eerste bocht is de eerdergenoemde Tarzanbocht, in volle vaart denderen we daar voorbij. Vervolgens gaan we op en neer. Pittige heuvels en vals plat kenmerken de rest van het circuit. Een prachtig uitzicht op de vele lopers is ons gegund. Als ik "Aad-Aad-Aad" hoor denk ik in eerste instantie aan het feit dat mijn naam op de rugnummers staan. Het geluid komt echter van achteren waar ik geen nummer heb zitten. Een loper uit de business groep loopt kreunend en steunend ons voorbij. Waarom hij mijn naam daarbij gebruikt laat ik aan ieders fantasie.
In mijn ooghoeken zie ik namen als Gerlachbocht, Hugenholtz bocht, Hunzerug en Rob Slotemaker bocht. In nagenoeg elke bocht staat op een huisje met reclame van Tango iemand met een enorme geluidsinstallatie heartbeatmuziek de lucht in te trillen. Het is in elk geval een muzikaal parcours. Die muziek is soms zo hard dat later in de strandplaats Zandvoort een plein er door de enorme herrie verlaten bij ligt. Sfeer verhogend is het in elk geval wel. Bij de bocht met de naam Scheivlak herinner ik me een beroemd ongeluk dat zich hier afspeelde. Bij de Grote Prijs van Nederland vloog ooit op spectaculaire wijze Ben Pon uit de bocht zonder een schrammetje op te lopen. Deze wildebras ging vervolgens kleiduiven schieten als Olympische sport en toen ook dat te gevaarlijk werd begon hij een wijngaard.
Na vier kilometer zit de vaart er nog goed in. Ik hoop stiekem op een tijd onder het uur, al vrees ik (terecht) voor het strand. Via
de Boulevard Barnaart komen we op dit strand. Een mulle zandbak van enkele honderden meters scheidt ons van de iets hardere waterlijn. Het is hoogwater, we arriveren er 40 minuten voor de hoogste stand. De daarop volgende 3 kilometers zijn dan ook de langste drie van de wedstrijd. De straffe oosterwind heeft dankzij de duinen weinig invloed op ons. Soms lijkt het wel alsof we die
wind in de rug hebben. Het zeewater zorgt ervoor dat er slechts een smalle strook is om te lopen. Regelmatig belanden we dan ook aan de vochtige kant. Erger nog dan het mulle zand naar beneden is de zandbak naar boven. Een
optimist zette er zelfs een bordje neer met de opmerking " nog 50 meter". Als we vervolgens direct naar de boulevard moeten klimmen is de spirit er uit. Ik heb het gevoel naar boven te kruipen.
Over de Boulevard gaan we nog steeds zuidwaarts, pas bij de strandtent Havanna aan Zee gaan we via een parallelweg richting centrum. Via een wijde knik lopen we door het koude en toch nog druk bezochte centrum. Gerard is nog steeds bij mij in de buurt, we
besluiten gezamenlijk te eindigen.
Uiteindelijk, met het circuit weer in zicht moeten we afslaan, de Rob Slotemakerstraat in. In de verte zien we nog steeds startende lopers richting strand gaan. Een groot parkeerterrein krijgt, als wij passeren, een windhoos te verduren. Spectaculair en zicht belemmerend zand waait ons in de ogen. Dankzij een sjaal, ooit gekregen na een Artemisrun, blijf ik enig zicht behouden.
Weer op het circuit komen de starters en finishers bij elkaar. De starters scheuren nog door de Arie Luyendykbocht, als de finishers op de lege, eretribune afrennen.
Eindtijden
Gerard van der Drift: 1:01:45 plaats 1013 categorie Mrecreanten
Aad van der Drift: 1:01:43 plaats 10 categorie M55
Links
Eindtijd Gerard: http://evenementen.uitslagen.nl/2013/rwcircuitrun/details.php?t=&s=6575
Eindtijd Aad: http://evenementen.uitslagen.nl/2013/rwcircuitrun/details.php?t=&s=358
