Jeannet Bakema (Loppersum) heeft afgelopen zaterdag meegedaan aan de Marathon in Hulst. Zij finishte na 4.22.06 uur als 9e bij de vrouwen50. Zij verbeterde haar persoonlijke record op deze afstand met 5.13 minuten. Gefeliciteerd!  Hieronder het verslag van Herman Rinket. De foto's staan hier.

VERSLAG MARATHON HULST

Hulst (in Zeeuws Vlaanderen) is eigenlijk alleen goed te bereiken via België. Gelukkig hadden we gelezen van de "werken" in en bij Antwerpen, dus hadden we al half en half besloten om de toltunnel ten noorden van de stad een kansje te geven. En dat was maar goed ook, want door de combinatie van die "werken" en een paar ongelukken stond de hele zuidelijke ringweg massief vol met blik.
Ons hotelletje bleek, heel praktisch, net buiten de hoofdpoort van het prachtig behouden citadel stadje Hulst te liggen. Een korte verkenning gaf aan dat de finish van de marathon – tevens vertrekplek van de bussen naar de start – op maar een vijftal minuten afstand lag. Rondom de Grote Markt, die al helemaal volstond met de bekende faciliteiten voor de lopers liggen een groot aantal plezierig ogende eet- en drinkgelegenheden, dus aan de omstandigheden zou het niet liggen. Wij hebben ons eerst eens in een leuk Marokkaans restaurantje aan tafel gezet. Verder niemand in de zaak, kersvers gestreken linnen servetten, het leek allemaal wel nieuw. Dat klopte, op 27 april zou de feestelijke opening van de zaak zijn, vertelde de serveerster, maar als we wat wilden eten, dan kon dat natuurlijk! Prima :-{)

Bij het ontbijt samen met een aantal andere lopers die ook in het hotelletje verbleven, waaronder een viertal bevriende lopers uit Garrelsweer, konden alvast wat tips over de route worden verkregen, want een aantal van de aanwezigen hadden al eens eerder deel genomen aan één van de voorgaande edities van deze natuurmarathon. Nieuw dit jaar was de richting waarin gelopen zou worden: van Terneuzen naar Hulst, waardoor de laatste paar kilometers over de oude stadswallen en citadellen zou worden gelopen. Een flinke kuitenbijter na een volle marathon...

Om half tien vertrokken de eerste bussen vanaf het marktplein. Althans, begonnen ze te vertrekken, want er moesten nog heel wat dranghekken, vlaggen, afzetpaaltjes worden verzet (en suf volk met "nog even" geparkeerde auto's worden verjaagd) voordat er ook plek was om met die bussen door de smalle straatjes te manoeuvreren. In Terneuzen werden we verwelkomd in een leuk café met terras, een kleedzaaltje en – gelukkig – een flink aantal toiletten.
Nog eens de laatste hand aan de veters, het startnummer en dergelijke in het startvak en om precies 11 uur loste de burgemeester van Terneuzen het startschot voor de marathon (Wat later zou hij ook de estafettelopers wegschieten).

De loop is erg afwisselend: heel oude en ook nieuw aangelegde bossen, over schelpenpaden en dijken, over grasvelden langs forten uit de middeleeuwen, maar ook van recenter tijden en langs allerlei waterpartijen, waaronder de Westerschelde (met uitzicht op de scheepvaart richting Antwerpen). En natuurlijk dat laatste deel over de verdedigingswerken - en door de molen – van het oude vestingstadje Hulst. Bijna een derde deel van het parcours voerde over onverharde wegen en paden door de prachtige natuurgebieden van Zeeuws Vlaanderen, en langs de grens met België.
Door dat wisselende parcours bleek het wel wat lastig dat veel lopers, en met name de estafetteteams, een uitgebreide staf van fietsers bleken te hebben meegenomen. Soms moest je aan de kant voor lieden die meenden even terug te moeten gaan om iemand anders op te zoeken. Op die manier waren ook de wisselposten een flinke hindernis. De verzorgingsposten daarentegen waren wel bijzonder goed georganiseerd. Water, sportdrank, cola, fruit en sponzen en veel aanmoedigingen door de vrijwilligers. Onderweg waren er ook op verschillende plaatsen live muziekcorpsen (niet gek in een streek waar de Harmonie nog in ieder dorp floreert). Heel gezellig.

De eerste dertig kilometer verliepen voor Jeannet voorspoedig en – belangrijker - volgens schema. Gezellig samen met een aantal bekenden die ongeveer een zelfde eindtijd beoogden. Daarna sloeg de kramp toe in voeten, kuiten en later ook de bovenbenen. Afzien en zo nu en dan een stukje wandelen en wat strekken. En natuurlijk rekenen of een PR nog te halen zou zijn. Gelukkig was er ruime steun van het publiek op dit laatste stuk van het parcours, en dat bleek voldoende om ook de laatste paar kilometers weer op het oorspronkelijk tempo terug te komen.
Vier uur, tweeëntwintig minuten en zes seconden (er was geen elektronische tijdsregistratie) na de start in Terneuzen kwam Jeannet over de eindstreep van deze geslaagde marathon. Eigen geklokte netto tijd was 4:21:46. Waarna een hand van de burgemeester van Hulst, mét ambtsketen, volgde en de uitreiking van de medaille, flesjes water en fruit en het zeer fraaie Marathon Loopshirt.
De al (iets) eerder gefinishte lopers van de Runploug Garrelsweer waren ook erg enthousiast over deze Zeeuws Vlaanderen Marathon, die we iedereen die eens iets anders dan een stadsmarathon wil, van harte kunnen aanbevelen.

Jeannet (en Herman)