Hilda Broekhuizen (Winsum) heeft gisteren met succes deelgenomen aan haar eerste 1/8 triathlon bestaande uit 500 zwemmen, 20 kilometer fietsen en 5 kilometer hardlopen. Zij legde de 500 zwemmen in het koude water van het Winsumerdiep met de wind tegen af in 10.26 minuten. De 20 kilometer op de fiets ging in 41.31 minuten. De ongeveer 5 kilometer hardlopen ging gevoelsmatig het slechtst maar de tijd van 19.57 minuten bewijst het tegendeel. Hilda eindigde tenslotte in een veld van 17 deelneemsters als 7e met een totaaltijd van 1.11.53 uur.

Triathlon    door Hilda Broekhuizen

De start van de triatlon was een frisse. Het weer was redelijk op het moment dat ik me in het water liet glijden want van springen of duiken was voor mij geen sprake. Voor mijn gevoel was het water om en nabij het vriespunt. Naar adem happend lag ik in het water, proberen de benen van voor mij liggende triatleten te vermijden. Omdat mijn oriëntatie in het duistere Winsumerdiep zeer slecht
was, lag ik tot 3 keer toe boven op een man die mij uiteindelijk nijdig wegduwde. Terecht hoor, maar op dat moment kon ik dat niet zo goed hebben.
Dus ploeterend van links naar rechts, met enorme snottebellen achter mij aandrijvend, arriveerde ik bij de finish waar ik uiterst onelegant het water werd uitgesjord want met mijn koude, verkrampte armen had ik niet veel kracht meer.
Eenmaal uit het water liep ik enigszins waggelend naar het wisselvak om me voor te bereiden op de 20 km fietsen. Snel omkleden, van afdrogen geen sprake, en druipnat op de fiets. Helm op en fietsen maar. Trots op mezelf dat het zo vlekkeloos liep trapte ik Onderdendam uit.
Tot  ongeveer 2 km. Tot mijn ontzetting kwam ik erachter dat ik mijn rugnummer vergeten was.
Mezelf verwensend trapte ik maar door: iedere keer dat ik een jurylid tegenkwam zag ik een gapend leeg gat op mijn rug. "Gediskwalificeerd, wat een schande, doe ik ook een keer een triathon", schoot allemaal door me heen.
Na 2 rondjes fietsen zette ik mijn fiets in het wisselvak, rommelde  onopvallend in mijn tas en deed snel mijn nummer op de buik.
Ik had steeds in mijn hoofd dat als ik het fietsgedeelte achter de rug had, het moeilijkste had gehad, maar dat was een lelijke miskleun. Ik kon amper in mijn ritme komen en ook al was het maar 5 km,
het was een lastig gedeelte. Net of je het laatste gedeelte van een marathon loopt. En uitgerekend op het moment dat ik liep, dreigde de zon er ook nog doorheen te komen.
Ik had geen benul van tijd of snelheid, wel wist ik zeker dat het zeker niet hard ging. Dus ik ben er 100% van overtuigd dat het loopgedeelte veel te kort was!
Een bijzondere ervaring, ik wil het zeker nog een keer doen maar wel met een betere voorbereiding, vooral de overgangen van de onderdelen. Daar had ik niet op getraind. Dus weer een nieuw doel.
 
Hilda