De 37e editie van de Rotterdam Marathon telde vandaag maar liefst 15.450 deelnemers.uit 82 landen. Het was een zware editie, de op een na warmste ooit (2007). De temperatuur bedroeg bij de start om 10.00 uur 12 graden oplopend naar 20 graden. De wind kwam uit het zuiden met kracht 3. De warmte leverde voor veel deelnemers met name na het middaguur grote problemen op. 

Er waren daarom 1300 uitvallers. Vlak voor de start op de Coolsingel zong traditiegetrouw Lee Towers zijn lied ´You`ll never walk alone`. Het startschot werd gelost door burgemeester Aboutaleb van Rotterdam. De route voerde de deelnemers twee keer over de Erasmusbrug , door Rotterdam Zuid, rondom de Kralingse Plas, onder de kubuswoningen door naar de finish op de Coolsingel. Bi

jna een miljoen toeschouwers omzoomden het parcours. Verder waren er vele muzikale optredens onderweg. Artemis telde twee deelnemers op de klassieke loopafstand. Willem Hofman (Winsum) begon zijn marathon voortvarend en kwam halverwege door in 1.49.07 uur. Hij moest in het tweede gedeelte mede door de warmte gas terug nemen. Hij finishte na een tijd van 2.06.41 uur in het tweede gedeelte van de race in een veld van 1546 leeftijdsgenoten na 3.55.48 uur keurig als 757e bij de mannen 35. Willem verbeterde zijn vorig jaar in september in Berlijn gelopen oude toptijd met 3.12 minuten. Gefeliciteerd! Plaatsgenoot Harry Hammenga onderging vandaag zijn eerste vuurdoop op de marathon. Startend in tempo 10 kwam hij halverwege door in 2.08.21 uur. In het tweede gedeelte van zijn race moest ook Harry, gehinderd door de warmte, zijn tempo minderen. Met een tijd van 2.19.37 uur in het tweede stuk passeerde hij na 4.27.58 uur de finish. Dit betekende in een veld van 1647 leeftijdsgenoten een verdienstelijke 1175e plaats bij de mannen 45. Willem en Harry chapeau voor het volbrengen van deze zware marathon! Hun verslagen lees je hieronder en de foto`s staan hier.

MIJN MARATHON  Harry Hammenga en Willem Hofman

Na 4 maanden van voorbereiding was het eindelijk zover. De Marathon van Rotterdam!
Ooit had ik een doel gesteld, een marathon lopen voordat ik 50 zou worden.
Nu was het zover......

Vanaf half december begonnen met trainen, lange langzame duurlopen, duurlopen, intervaltraining kortom ik wist wat ik de komende 16 weken moest doen.
Gelukkig hoefde ik dat niet alleen te doen en vond ik in Marnix een “lotgenoot”.
Per week werden de kilometers meer, de snelheid tijdens de trainingen nam toe en de smile werd steeds groter.
Ik vond het leuk en ging met plezier de straat op, kilometers maken, niks hield mij tegen. 9 april 2017 kwam steeds dichterbij
Via de Road to Rotterdam ,de trainingslopen van Runploug Garrelsweer, Asselronde in Apeldoorn, de halve van Haren en de Raitdaiprun verliep de voorbereiding uitstekend.
Zaterdag 8 april vertrok ik samen met Hilma en onze zonen en mijn broer en vrouw met kinderen richting Rotterdam.
Inmiddels was het duidelijk dat het aantal Artemissers dat zou deelnemen aan de marathon was terug gelopen van 5 naar 2, helaas.
In Rotterdam hebben we onze startnummer opgehaald, daarna heerlijk op het terras gezeten.
S’Avonds gegeten en op tijd gaan slapen.
Op zondag was ik op tijd wakker en de spanning begon toe te nemen. Na het ontbijt de laatste voorbereidingen gedaan, nog een geluksknuffel en richting het startvak gelopen.
Vlak voor de start klonk het alom bekende “You never walk alone” wat mij een kippevelmoment opleverde. Dit was het moment, hier was ik 16 weken voor aan het werk geweest, nog maar 42,195 km en het doel was behaald.
Mijn marathon was begonnen, de eerste 25 km gingen goed, kon goed mijn tempo vast houden en de warmte viel nog mee en ik heb genoten van elke km die ik heb afgelegd.
Op 15 km stonden de meegereisde fanclub en het ging goed.
De tweede keer de Erasmusbrug viel tegen en het werd warmer, mijn rechtervoet begon zeer te doen, zo nu en dan stukjes lopen en doorgaan. Op 30 km werd ik nogmaals toegejuicht door mijn familie. Rondom de Kralingse Plas langs de 35 km, weer even wandelen. Ik begon de km’s naar de finish af te tellen, 40 km ......over de Blaak en dan uiteindelijk nog een bocht naar rechts de Coolsingel op. De laatste 500 m...wat een gevoel......de juichende mensenmassa...de finish.........GEHAALD!!!
Hilma en de jongens (en mijn broer en zijn vrouw en kinderen) stonden mij daar op te wachten...wat voelde ik mij goed en trots, pijn had plaats gemaakt voor euforie!
Wat een geweldige belevenis, ik heb genoten van alle kilometers, alle aanmoedigingen voor tijdens de marathon, alle succeswensen voor de marathon en alle felicitaties na die tijd.
Nu rust en genieten.
Harry

VERSLAG WILLEM HOFMAN
Op zondag 9 april ging ik van start in mijn tweede marathon. Na mijn debuut in de najaarsmarathon van Berlijn, nu een voorjaarsmarathon en wel die van Rotterdam. De doelstelling vooraf was om binnen de 3 uur en 45 minuten te finishen. De laatste dagen werd echter duidelijk dat het warm zou worden. En warm werd het, heel warm. De eerste helft richting het zuiden van de stad was het qua temperatuur en met een briesje tegen nog goed te doen. Tot het 26 km punt verliep alles dan ook nog volgens plan, maar dan duikt de Erasmusbrug op en verandert mijn toestand binnen een paar kilometer ingrijpend. Op het 31 km punt kom ik eigenlijk tot de conclusie dat ik er al nagenoeg doorheen zit. Bij het eerste stuk van het Kralingse Bos zie je overal lopers overgaan op wandelen en ook ik moet er aan geloven. Het hele rondje Kralingse Plas volbreng ik door om en om een klein stukje te wandelen en dan weer een kilometer te rennen, wat dan qua tijd gek genoeg helemaal niet onaardig gaat. Vanaf het 37 km punt wordt het weer echt druk langs de route, maar juist dan krijg ik ook nog kramp in beide benen, dit ondanks het feit dat ik geen waterpost heb overgeslagen en mijn supporters me onderweg ook nog eens drie bidons met sportdrank hebben aangereikt (nogmaals dank!). Voor heel veel deelnemers worden de laatste kilometers richting de Coolsingel een martelgang. Gelukkig blijkt het voor mij allemaal toch nog net genoeg voor een PR. Terugkijkend heeft het mooie weer er wel aan bijgedragen dat het publiek weer massaal kwam opdagen en dat er een geweldige sfeer in de stad hing en dat motiveert enorm. Persoonlijk vond ik parcours zwaarder dan dat van Berlijn, waar obstakels als de Erasmusbrug ontbreken. Het was in elk geval weer een heel mooie ervaring met de nodige leermomenten voor een volgende marathon.

Willem