Het kan verkeren. Zo spoel je op de laatste zondag in mei door hevig noodweer bijkans van het parcours van Donderen naar Eelde en zo loop je op de eerste zaterdag in juni in en om Grolloo in een verzengende hitte. De sportvereniging Grolloo en Omstreken (SGO) had vandaag voor de plaatselijke omloop van 10 km, de 7e wedstrijd van het Run2Day Loopcircuit 2010, een prachtig nieuw parcours over nu een grote ronde uitgezet. (zie het filmje van Aad van der Drift). De route voerde de deelnemers door een bosrijk gebied rond Grolloo. Maar zoals gezegd het was erg warm. Artemis telde 23 deelnemers, twee podiumplaatsen en drie klasseringen bij de eerste tien. Jan Nienhuis is opnieuw met grote voorsprong 1e is geworden bij de M55+ in een tijd van 36.43 min. Dit is zijn 4e zege bij even zovele deelnames aan het circuit. Gonny Houtman moest voor de 4e keer genoegen nemen met een 2e plaats achter Bernadette Schuurman (Winschoten) bij de V50+. De tijd van Gonny 45.18 min. Voor meer informatie zie de uitslagenpagina. Voor de film en voor een verslag van Peter Modderman, klik op Lees meer....... en hier staan de foto`s van Aad van der Drift, hier die van Flip Slik.
Vernieuwde Omloop Grolloo verslag Peter Modderman
Zo lang ik mij kan herinneren hanteerde de organisatie van de Omloop Grolloo, de plaatselijke Sportvereniging SGO, het bekende parcours rondom de camping De Berenkuil. Een bomenrijke weg langs en door Vredenheim en over het fietspad langs de camping. Ook bouwde de organisatie jarenlang een “spiraalachtig” parcours op het plaatselijke sportveld. Toen de Omloop Grolloo nog niet deel van het loopcircuit uitmaakte, schreven de lopers zich in het dorpshuis in. In de loopcircuit-jaren werd de inschrijflokaliteit ingewisseld voor de aangrenzende sportzaal. En dan nog een herinnering: De omloop Grolloo stond borg voor zomerse temperaturen met een overvloed aan zon.
Om met het laatste te beginnen. Op 5 juni moesten de lopers zich weer opmaken voor zweterige taferelen. De organisatie liet vele sponzen en natte doeken aanrukken. Ja, want de thermometer oversteeg de 20 graden ruimschoots en de overvloedige zon maakte het alleen maar warmer. “Wel lekker voor het publiek”, liet Roelof Dilling zich ontvallen. Roelof is in feite de motor van de enthousiaste groep organisatoren, die in het felle groen duidelijk herkenbaar waren. Inderdaad, het publiek posteerde zich in groten getale langs de hekken op het sportveld. Uiteraard om naar de groep van bijna 450 lopers te kijken, maar zeker ook om de plaatselijke jeugdlopers aan te moedigen, die in het voorprogramma hun beste beentjes voor zetten. Misschien kwamen ze ook wel om naar de klanken van de plaatselijke fanfare te luisteren. Hoe dan ook, gezellig druk was het daar op het sportveld.
En keken ze ook weer naar het trekveerachtig vertrek van de lopers op de afstanden 10 kilometer en 4 mijl? Nee, dat unieke stukje parcours had de organisatie uit het programma gehaald. Waarom? De Omloop Grolloo beschikte in 2010 over een geheel nieuw parcours. Niet meer ten noorden van Grolloo, maar juist ten zuiden van het dorp. In één grote ronde schoten, liepen, schuifelden en wandelden de lopers zich langs de imposante bomen van de staatsbossen in de buurt van Grolloo. Maar de lopers werden niet alleen op het genot van de kijk op en de geur van naaldbomen getrakteerd. Nee, het parcours kende veel afwisseling. Een coulisselandschap werd afgewisseld door de bossen, maar tussen de 6 en 7 kilometer zagen de lopers de ongekende schoonheid van een moerasachtige streek. Ze liepen er langs, maar even later ook doorheen, toen ze een lange vlonderachtige brug passeerden. De ondergrond van het parcours kende voor het grootste deel asfalt, maar er zat ook een pittig en vooral fraai zandpad in het parcours. Daar zag ik hoe de lopers met hun ogen knipperden vanwege de stofwolk die ontstond door de voetafdrukken van de lopers voor hen. Ze waren daar vooral bezig met het zoeken naar de meest ideale route door het zand, dat deels hard was, maar even snel weer mul werd.
Daar doorheen trokken dus de lopers van de Omloop Grolloo. Als ze er oog voor hadden, dan zagen ze een van de mooiste parkoersen die je maar kunt bedenken. Persoonlijk zag ik dat een aantal daar nauwelijks oog voor had, omdat ze hun uiterste concentratie nodig hadden voor hun eigen worsteling, die na afloop veelal als “zeer zwaar, moeilijk, pittig” werd ervaren. Ik kon dat zien, omdat ik in de achterhoede startte en na 4 kilometer versnelde. Ik hield een snelheid aan van tempo 12 waarvan ik vond dat ik me hier goed bij voelde. In die fase haalde ik de ene na de andere loper in. En had dus een goede blik op de mate van inspanning van de lopers. Verbeten gezichten, zweet wegvegend, gehijg, opeens wandelend. Maar ook vlak lopende atleten en fraaie stijlen. Hoe ze ook allemaal liepen, in een ding waren ze allemaal gelijk: Ze hadden de drang naar de finish, waar de euforie hen opwachtte. En als je hen na afloop vroeg naar het parcours dan werden de loftrompetten gehesen.
Roelof Dilling en zijn mannen en vrouwen hebben een uitstekende keuze gemaakt door dit nieuwe parcours uit te zetten. De finish op het sportveld is gebleven. Daar konden de lopers in alle ruimte napraten over hun prestaties. En wellicht ook over de manier waarop deze loop weer werd georganiseerd. Uitstekend dus.
De wegblijvers geef ik het advies om volgend jaar ook met eigen ogen en benen deze prachtige loop te beleven.
Peter Modderman