Ja, ik was weer eens actief in een loop van het loopcircuit. De laatste keer dat ik de massaliteit van het lopen opzocht was in de 4 mijl van Groningen (oktober 2011), toen ik van mijn loop- en dorpsgenoot Renne Vogel een toegangskaart kreeg tot dat loopevenement. Toen had ik net mijn chemokuren beëindigd, omdat een verdere werking daarvan niet te verwachten viel, terwijl de bijwerkingen wel steeds heftiger werden. In het afgelopen halfjaar heb ik wel steeds op recreatief kunnen lopen. Twee keer per week trek ik de loopschoenen aan en loop samen met Renne een uurtje of soms nog iets langer in het Lauwersmeergebied. We lopen dan super langzaam, maar wel ontspannen. En er wordt heel wat afgepraat. Onderweg stoppen we voor een drankje. Hoe dan ook, na afloop voel ik me net zo lekker en voldaan, als in de tijd van de echte wedstrijden, waarin gebikkeld werd voor de betere tijd. Wat mijn gezondheid betreft, kan ik melden dat ik net weer twee scans in het ziekenhuis heb ondergaan. Een botscan en een CT-scan. Uit beide scans blijkt dat er wel weer sprake is van verhoogde kankeractiviteit, maar de invloed valt nog mee. Tot eind juli kan ik nog zonder nieuwe medicatie door het leven gaan. Daarna zal ik waarschijnlijk wel weer moeten worden behandeld.
Hebben ze de inschrijfprocedure goed in orde? Is er aandacht voor de EHBO? Is het parcours goed verzorgd?
De organisatie van Lauwersoog-Ulrum moest dit jaar de controle in Grolloo uitvoeren. Nou wist ik uit ervaring dat zo'n controle bij de organisatie van Grolloo niet echt hoeft plaats te vinden, want de jarenlange ervaring van Roelof Dilling, Jan Sijbring en al die andere enthousiaste bestuurders staat al 20 jaar borg voor een kwalitatief hoogstaande run. Dus begaven we ons met een blanco blad in het notitieboekje in het startvak, helemaal achteraan. We bevonden ons in gezelschap van Ineke Wolters, Marianne Waterman en Grietje Dijkmans. Naast het hek stond Aad te filmen, maar gezien zijn outfit zou hij zich als hardloper ook tussen de meute vervoegen. Aan de kant sprak ik nog met Hilda Broekhuizen en even na de start schreeuwde ook Laurens Stiekema me toe. Die was aanwezig om na afloop de aanhangwagen met inschrijfspullen mee naar huis te nemen. Immers over drie weken staat de Artemis-run weer op het programma.
Het was jammer dat er dit jaar maar zo'n 250 lopers aanwezig waren. Aan het weer lag het niet, want de zon was ruimschoots aanwezig. En het was ook echt niet te warm voor deze fraaie loop. Fraai was die zeker, want het parcours was dwars door de staatsbossen getrokken. De lopers werden getrakteerd op een afwisselend landschap van weilanden, bossen en vennen. Vooral in de bossen was het goed toeven. De in afgeslankte vorm verkerende Aad van der Drift, die voor het eerst sinds 2009 weer eens een wedstrijdje liep (en hoe!) had nieuwe hardloopschoenen aan, maar behalve op de eerste honderd meter en ook nog eens ergens tussen het 4 en 5 km-punt was er van drassigheid geen sprake. Dus kwamen ook deze schoenen, ondanks zijn 54.53 ongeschonden uit de strijd. Renne en ik hadden vooraf verkondigd dat wij na de finish het hek dicht zouden doen en het licht uit, maar achteraf bleek dat er nog een aantal andere strijders achter ons waren gebleven. Hoewel Renne onderweg knieklachten kreeg, konden we allebei volop genieten van het parcours en de natuur er omheen. Het gestamp over de vlonder door het moerasachtig gedeelte van het parcours vond ik een van de hoogtepunten.
Even na het uur draaiden we het sportpark weer op, waar nog een fraaie ronde op het programma stond. In vroegere tijden vond ik dit laatste gedeelte altijd een zware climax in het decor van afzien, maar door de ontspannen tred van ons, konden we ook van dit stukje parcours genieten. Erg mooi allemaal. En leuk!
Ik beloof niks, maar misschien (hopelijk) zien jullie me ook weer in de dorpsloop van Winsum.
De hartelijke groeten van, Peter Modderman
Hieronder een kort stukje met gesprekje met Petrer Modderman.