Een andere Bommenberendloop   Peter Modderman

“Laten we vooral proberen de positieve ontwikkeling van de Bommenberendloop 2005 en vorige edities door te zetten!” Dat was het uitgangspunt van de organisatie, het bureau Inter-Action. De Bommenberendloop telde twee jaar geleden meer dan 1000 deelnemers en dan is er een goede basis om deze loop nog groter en mooier te maken. De kracht van de Bommenberendloop is met name het schitterende parcours, waarvan het idee afkomstig is van de hoofdsponsor van deze loop, Henk Wiering van TCN Sig Real Estate, destijds ook een van de sponsoren van het Meeùs-loopcircuit.

Vorig jaar kreeg de organisatie van de gemeenten Groningen en Haren geen toestemming om de loop op 28 augustus te organiseren. Vandaar dat de Bommenberendloop (waarvan de afkorting BBL dit jaar steeds op de weg te lezen was) toen niet werd georganiseerd. Dit jaar dus wel. Carl Rabenhaupt schreeuwde de lopers via website en folders toe om weer massaal naar de vesting te komen. Ze werden vriendelijk uitgenodigd om geharnast en al een veldtocht in de zuidelijke contreien van Groningen te maken. Twee jaar geleden deed hij dat en de jaren daarvoor ook, toen hij werd omringd door als edelmannen en jonkvrouwen verklede personeelsleden van TCN Sig Real Estate.

En is die draad dit jaar probleemloos opgepakt? Als je de loop van dit jaar gaat vergelijken met die van 2005 en vorige, dan heb ik daar gemengde gevoelens bij.

De inschrijfruimte in een van de zes expositiehallen was ruim, erg ruim zelfs. De 1000 inschrijvenden pasten er gemakkelijk in. Maar de sfeer, die de hoofdingang en de zijfoyer in de vorige edities opriepen, was in die grote hal veel minder aanwezig. De toiletvoorzieningen in de Martinihal waren ontegenzeglijk uitstekend. In en ook buiten de hal had de organisatie voldoende aandacht voor de lopers, die altijd vlak voor de start een of meerdere keren het toilet of het urinoir moeten bezoeken. Op het voorterrein van Martini Plaza heerste, mede dankzij een dweilorkest, een gemoedelijke en zelfs feestelijke sfeer. 
Bijzonder positief waren de weersomstandigheden. Een heerlijk avondzonnetje, prettige temperaturen en geen hinderlijke wind. Aanleiding voor een massale opkomst van het publiek. Maar niets was minder waar. Werden de lopers bij de start van de vorige edities in het stadspark nog massaal omringd door toeschouwers, anno 2007 was het publiek slechts mondjesmaat aanwezig.

De nauwelijks getoonde belangstelling van toeschouwers gold met name voor eerste deel van het parcours, langs de Hereweg. Daar was alleen sprake van “toevallig publiek”. En ze zaten ook nog eens in de bussen. Dat deel van het parcours, over het fietspad dus, kon mijn bekoring niet opwekken. Met heimwee dacht ik aan het alternatief, de Helperzoom, die we twee jaar geleden in tegengestelde richting liepen. Het centrum van Haren meden we (jammerlijk), doordat we bij de intocht van Haren meteen rechtsaf werden geleid. Het kwam de sfeer volgens velen niet ten goede. Overigens ontbrak in Haren noord op enkele plaatsen afzetlint, waardoor de deelnemers massaal over grasvelden liepen en een stuk van het parcours afsneden.

Maar al snel naderde het aantrekkelijkste deel van het parcours, nl. de Hoornsedijk. Aangemoedigd door de aangename klanken van een rockband bij de brug over het Noord-Willemskanaal, liepen de strijders de kronkelige dijk op. Het Paterwoldsemeer lag op de achtergrond te schitteren in de zon. Die fraaie aanblik werd vergroot, toen ze de Hoornsedijk verlieten en een nieuw stukje parcours opdraaiden. Ze vervolgden hun route vlak langs de boorden van het Paterswoldsemeer. Erg fraai. Maar was dit een verbetering van het oude parcours? Er waren voor- en tegenstanders. Hoe dan ook, het voetvolk kwam uiteindelijk aan bij de Gasthuiskade aan het Hoornsemeer, waar even eerder de deelnemers van de 9 kilometer waren gestart. Ook hier viel me de matige belangstelling van het publiek me op. Dat uitte zich me name in de onbezette dranghekken. Dat was twee jaar geleden echt wel anders.

Een aantal kilometers verderop doemde opnieuw een fraai stukje parcours op. De dijk van het verlengde Peizerdiepje was nu het decor van de BBL. De loper had een prachtige blik op de landelijke omgeving even buiten de stad. En geen Bernhard van Galen te bekennen!. Dus spoedden de veldheren en veldvrouwen zich naar het Stadspark om daar de laatste kilometers af te leggen. De Concourslaan en de busbaan langs de Peizerweg moesten nog worden beslecht, voordat de moegestreden lopers de finish naast Martiniplaza passeerden. De finish was een van de grootste contrasten van de loop 2007, vergeleken met de editie 2005, toen het volk massaal in de Rabenhauptstraat tot stilstand kwam. Nu moesten ze het doen met een parkeerplaats naast en de uitloop in Martiniplaza. Persoonlijk vond ik het een deceptie, vooral omdat was aangekondigd dat de BBL in Martiniplaza zou finishen. Als excuus gold dat door het bezoek van Koningin Beatrix een groot gedeelte van Martiniplaza niet beschikbaar was en de lopers naar “links” moesten uitwijken.

Als aandenken kregen de deelnemers een mok, dat een fraaie herinnering vormde voor de op veel punten mooie Bommenberendloop. Maar de kritiekpunten zijn wel de basis van de discussie over de vraag of de Bommenberendloop de opgaande lijn heeft weten vast te houden. In ieder geval was het een “andere” BBL.

Veel lopers zal het worst zijn. Een sterke winnaar (Jan Venhuizen), een sterke winnares (Yvonne Georg), een grote groep lopers met fraaie persoonlijke successen, het prachtige parcours en de uitstekende weersomstandigheden waren de positieve elementen, waaraan ze graag herinnerd worden.