Liefhebbers van trailrunning konden gisteren hun hart ophalen in het Limburgse Valkenburg aan de Geul. Vanuit deze plaats organiseerde Trailrunning Europe in samenwerking met Staatsbosbeheer de Caubergtrail met keuze uit vijf afstanden. Deze trail bestond uit de componenten onverharde paden, heuvelachtig terrein, steile heuvels, diepe dalen, modder, water, prachtige natuur en schitterende vergezichten.
Arjen Kwint uit Loppersum was een van de 87 mannelijke deelnemers op de 44 kilometer. Hij legde deze afstand niet zonder problemen af in 5.53.24 uur. Hij werd met deze tijd 66e. Gelet op de zwaarte van de route een prima prestatie.
Lees hieronder zijn verslag.
Foto`s familie Kwint
Caubergtrail
Het paasweekend stond voor mij in het teken van de Caubergtrail. Samen met Odette en zoon Jesse en zijn vriendin togen we Goede Vrijdag richting Zuid-Limburg.
Weersverwachtingen waren goed maar ook onzeker dus voor verschillende weertypes kleding meegenomen. Uiteindelijk lekker in korte broek en t-shirt gelopen.
De Caubergtrail had ik uitgekozen om twee redenen. Ten eerste voor de hoogtemeters in aanloop naar de Ultratrail Frankische Schweiz van over drie weken en ook omdat het parcours door de grotten zou gaan. Dat laatste ging helaas niet door. De twee langste afstanden gingen niet door de grot maar erlangs. De reden hiervan is me nog steeds onduidelijk. Jesse en Annemarie deden mee aan de 9k trail en konden wel genieten van een stukje hardlopen door de grot. Dit had de loop voor mij nog een magischer belevenis gegeven maar helaas. De hoogtemeters hadden ze overigens niet uit het parcours gehaald.
Odette bracht me in de ochtend naar de start. Het regende dus ja modder was te verwachten in Zuid-Limburg in dit jaargetijde dus dit zou niet veel uitmaken. Vlak voor de start brak de zon even door en zo kon ik opgewarmd starten. Rustig beginnen was het devies. Met dit soort afstanden op een dergelijk parcours win je niet veel met een paar snelle kilometers. Eerder kon je sneller bij je grenzen aan. Het begin was zwaar. Veel op en neer op modderige paden. Draaien en keren op de Cauberg zelf. Dit duurde zo'n 7 kilometer. Hierna was makkelijker te belopen paden richting het Gerendal. Wel continu of omhoog of omlaag. De eerste verzorgingspost op 11 kilometer kwam als geroepen. Even wat drinken (voornamelijk cola) en wat winegums en weer door. Tot de volgende verzorgingspost liep het parcours behoorlijk vlak. Je kon dus lekker in cadans lopen en de kilometers tikten wat sneller weg. Rond 22 kilometer een stukje omhoog in een bijzonder modderig pad waarbij je bang was dat je schoen achter zou blijven in de drek. Boven me een drone die zat te filmen wachtend tot ik onderuit zou gaan maar helaas voor de film ik kwam alleen met vieze schoenen boven. 
Bij de volgende verzorgingspost ook weer cola drinken en weer door richting de Bemelerberg. Wat smallere paadjes, singletracks genoemd bij het trailen. Rond 30 kilometer langs een oude groeve. Een machtig gezicht om daar boven te lopen. Overigens gedurende de ronde ook langs kleine grotten gelopen wat deze loop ook erg mooi maakt.
Tussen 30 en 34 kilometer het zwaarste stuk. Echt steil omhoog, bovenbenen vol in de stress en de bijbehorende afdaling net zo zwaar. Mijn bovenbenen vol op spanning en in de verzuring. Normaal ren je dan weer door als het vlakker wordt of licht naar beneden maar ik kreeg het mentaal even zwaar. Voelde weinig kracht en ik zag alleen maar modder voor me. Dus maar even wandelen tot de moed weer zou stijgen. Besloten na de volgende bocht weer te gaan rennen, maar tot mijn schrik hier een doorsteek door het water van beekje. 
Tot over de enkels in het water maar bovendien een steile wand zodat ik al moeite had om uberhaupt in het water te komen. Nog even gewandeld totdat ik mezelf meer kon vermannen een paar honderd meter verder. Vanaf nu liep ik steeds rustig wel door. Tempo was niet hoog meer, ik voelde ook mijn benen niet echt meer maar de kilometer gleden langzaam voorbij. Het was ook zeker geen makkelijk gedeelte van de route, weinig vlak. Wel mooi door de bossen dus ik bleef genieten om hier te kunnen lopen. Op 2,5 kilometer van de finish (en tegelijk ook 200 meter van de finish) stonden mijn supporters me aan te moedigen. Dat gaf weer veel moraal. Twee bochten verder doemde een trap op. Nu gingen we weer de Cauberg op vanaf de zuidkant. Bovenste treden misten maar met handen en voeten kwam ik boven. Ik was al behoorlijk stram dus ben blij dat het niet op film staat hoe ik weer rechtop kwam te staan. Nu nog wat draaien en keren op de Cauberg. De speaker was al goed te horen dus de missie was bijna volbracht. Uiteindelijk tevreden en voldaan gefinished. Deze loop was echt fantastisch. Niet makkelijk maar dat hoeft ook niet. Het geeft me wel het goede gevoel dat ik de 66 kilometer over drie weken ook kan volbrengen. En ja, soms denk ik ook wel eens die is gek.
