Het Woldjerspoor is een voormalige 36 kilometerlange spoorlijn met acht stations tussen
hoofdstation Groningen en station Weiwerd. Vanuit het wierdedorp reden de treinen verder naar Delfzijl. Deze spoorlijn bestond slechts dertien jaar: van 1 juli 1929 tot 27 juli 1942.

Een kort na de opening uitgebroken wereldwijde economische crisis en na constatering dat wegverkeer in de langgerekte lintdorpen veel handiger was stierf het spoor in 1942 een eenzame dood.

Gelukkig zijn er diverse bouwwerken van het spoor bewaard gebleven. Dit is voor een tweetal ultralopers aanleiding geweest om gisteren vanuit Delfzijl zo nauwkeurig mogelijk de route van het spoor naar Groningen in kaart te brengen en te volgen. In deze ultraloop over 50 kilometer hebben de deelnemers in het landschap en in de dorpen naar alle overblijfselen kunnen zoeken. De route was voor 90% onverhard maar ook zandpaden en grasstroken maakten hier deel van uit.

Van de totaal 42 deelnemers haalden 40, waaronder 11 vrouwen en 29 mannen de finish. Onder deze 29 mannen bevonden zich ook de Artemissers Arjen Kwint en Gerik Mik. Arjen finishte na 5.50.00 uur. Gerik noteerde met nog twee loopmaten een tijd van 7.36.00 uur.

Foto`s Nico Swart, Eddy Hedemann en Johannes van der Kooi

Lees hieronder het verslag van Arjen.

Verslag Arjen Kwint

Op zoek naar het Woldjerspoor

Dit keer stond een themaloop op het programma. Een punt tot punt loop van Delfzijl naar Groningen langs de sporen van de Woldjerspoorlijn die tussen 1922 en 1942 in bedrijf was.

In Loppersum stapte ik op de trein richting Delfzijl. De halve trein zat vol met hardlopers met hetzelfde doel. Met iets meer dan 40 deelnemers begonnen we om 10 uur 's ochtends vanaf station Delfzijl.

Eerst wat keren en draaien door Delfzijl alvorens we Farmsum bereikten. Ik kwam niet lekker in mijn ritme. De eerste kilometers voelden nog niet heel soepel aan. Na 5 kilometer besloten een tandje terug te schakelen. Ik liep nu ook samen met Tamara die hetzelfde idee had. We bereikten Weiwerd waar officieel het beginpunt van de lijn was. Het station was niet meer aanwezig (deze had WOII niet overleefd) maar Nico had netjes markeringen op de weg geschilderd waardoor we wisten waar het station ongeveer had gestaan. De wind kwam uit het zuidwesten dus was het ploeteren richting Meedhuizen. Wel liep ik een stuk lekkerder in dit tempo (6:15 min/km) en ook Roel kwam ons voorbij en liep met ons mee.

In Meedhuizen stond het station er nog alsmede wat andere huisjes. Tot Siddeburen in de open ruimte. Na Siddeburen langs de N387 over een graspad. Wel lekker om even op een andere ondergrond te lopen. Via Hellum, Schildwolde na 25 kilometer een eerste verzorgingspost in Slochteren. Lekker wat cola en spekjes naar binnen werken en weer door. De laatste kilometer voor deze post had ik het ook even moeilijk maar het vooruitzicht van deze post hielp om door te zetten.

Even moeilijk op gang komen na de pauze liepen we zuidwaarts richting Kolhalm. Een lang recht stuk wat mentaal erg zwaar was. Saai eigenlijk gewoon. Gelukkig bij Kolham wederom een station en ook een stuk rails. Ook liepen we hier weer meer door het gras en zelfs nog door een modderig weiland. Het liep nu toch wel weer lekker. Langzamerhand brak de zon nu door. Dit brak me op in Harkstede na ongeveer 35 kilometer. Ik kreeg het heel warm en kreeg mijn warmte ook niet kwijt. Logisch gezien de temperaturen waarin de meeste laatste trainingen waren gedaan.

Doorknokken nu naar de tweede verzorgingspost in Engelbert. Dit keer bij een oud station zelf. Dit zag er erg mooi uit en de route was door de huidige eigenaar omgelegd zodat we via de perronkant konden lopen. De eerste 2,5 kilometer na de post liep ik nog prima. Niet heel hard meer maar ik kon goed doorkomen. Echter daarna was ik leeg. Weinig kracht en energie dus moest ik nu echt terug in snelheid. Uiteindelijk bereikte ik de finish na 5 uur en 50 minuten. Tevreden naar huis met weer een hele mooie ervaring.