Arjen Kwint heeft zaterdag meegedaan aan de Supermarathon Rennsteiglauf vanuit Eisenach (D) over het wandelpad van de Rennsteig door het natuurpark Thüringer Wald naar Schmiedefeld am Rennsteig.

Aan deze ultratrail met meerdere afstanden deden maar liefst 18.000 lopers mee.

Arjen legde zijn 73,9 kilometer af in 10.27.10 uur en werd hiermee 166e bij de mannen 50.

Lees hieronder zijn verslag

Foto's: Arjen Kwint

Verslag Arjen

Drie jaar geleden had ik meegedaan aan de Rennsteiglauf. In tegenstelling tot de vorige keer had ik me nu niet ingeschreven voor de marathon maar voor de supermarathon. De supermarathon kende een afstand van maar liefst 73,9 kilometer met ruim 1800 hoogtemeters. Er was op de laatste 100 meter geen overlap van de parcoursen. De organisatie zorgt voor verschillende startplekken met de vaste finishplek Schmiedefeld. Tot de maandag voor de loop twijfelde nog of ik zou afreizen naar Thuringen. Een paar dagen na de Harzquerung was ik goed door mijn rug gegaan en daar had ik best veel en lang last van. Een laatste testloopje van 7,5 kilometer deed me besluiten om het toch maar te proberen. Met iets meer dan 20 trainingskilometer in de afgelopen drie weken moest ik vooral slim gaan lopen. Over drie weken staat voor mij de belangrijkste wedstrijd van het jaar op het programma, namelijk de Mozart Ultra van 92 kilometer dus ik vond dat ik deze echt moest lopen als voorbereiding.

De start was al om 6 uur in de ochtend. Gelukkig had ik een hotel vlak bij de start zodat ik pas vlak voor de start aanwezig was op het marktplein van Eisenach. Een voormalige woonplaats van Luther en ook de geboortestad van Bach. En nu dus een Kwint die er vol voor zou gaan. De eerste 25 kilometer gingen voornamelijk heuvelop. Vanaf 200 meter hoogte tot de Inselberg op iets meer dan 900 meter hoogte. Ik had goede moed, misschien iets teveel, en daardoor was ik al veel kracht verloren. Mijn stamina was volgens mijn horloge na 2 uur lopen nog maar 49% terwijl ik toch echt met 100% was begonnen. Dat was een goede waarschuwing dus iets meer forceren heuvelop en kiezen voor een snelle wandelpas.

Odette was ook weer mee en stond op het 40 kilometer punt voor het eerst langs de route. Altijd even een fijn moment. Na wat geposeer voor de foto's weer door. Inmiddels was ik ook al bij verzorgingspost nummer 8. In totaal maar liefst 15 verzorgingsposten langs de route die enthousiast door vrijwilligers bemand waren. Mijn rug was inmiddels ook stijf geworden dus op gang komen was steeds wat lastig. Ik had gelukkig geen pijn en kon ook gewoon recht lopen dus ik maakte me daar niet al te veel zorgen meer over. Mijn hamstrings hielden het ook goed. Paar keer een klein steekje, maar dat herkende ik wel van eerdere blessures, dat heeft verder niet zoveel te betekenen. Bij 54 kilometer stond Odette nog een keer langs de kant. Je kon hier ook uitstappen en toch een medaille ontvangen maar ik dacht binnen drie uur moet ik het wel redden om binnen te komen. Met een tijdslimiet van 12 uur maakte ik me ook niet al te druk over de tijd, het ging me voornamelijk om de wedstrijdmeters.

Op 61 kilometer het hoogste punt van de route en inmiddels een stamina van 1%. Dus ik moest alle kracht uit mijn wil halen. Op een gegeven moment dacht ik op de top te zijn maar moest ik nog 1 kilometer lopen. Uiteindelijk het hoogste punt op 971 meter boven NAP. Voor de grap was er sneeuw neergelegd vanuit een sneeuwhal dus dat deed me weer glimlachen en zo kon ik de laatste 13 kilometer aanvangen waarbij ik nog bruto 200 meter naar beneden zou gaan. Ook nog wel wat stukjes weer omhoog. De afdalingen deden me goed. Ik kon goed doorlopen. Met nog 3 kilometer te gaan had ik door dat ik nog onder de 10,5 uur zou kunnen finishen en ik besloot daarvoor te gaan. Uiteindelijk met een eindtijd van 10 uur 27 minuten en 10 seconden had ik meer dan een werkdag opzitten.

Maar wat ik weer genoten van het lopen en de natuur. Het ging niet vanzelf. Kleine pijntjes af en toe, maar vooral gaan voor je doel en het dan halen. In Oostenrijk gaat het over drie weken nog veel zwaarder worden met bijna 5000 hoogtemeters. Maar ik weet dat ik dat ook moet kunnen. Dus gaan we ervoor!