Arjen Kwint uit Loppersum was gisteren een van de 42 deelnemers aan de Grutte Pier 50, een 50 kilometer trail door Gaasterland. De 50 kilometer wordt nagenoeg geheel op GPX gelopen.
Deze trail voert je langs de mooiste paden, de prachtigste bossen en langs verassene landschappen. Gaasterland is een gebied in Zuid-Friesland boordevol historie, cultuur, natuur en diversiteit. Deze Gaasterlandtrail is een Support for Nature evenement, dat is gericht op het voorkomen van schade aan de bodem en de natuur alsmede overlast voor eventuele omwonenden en het bevorderen van de veilgheid van het evenement.
Arjen noteerde een tijd van 6.34.54 uur en werd hiermee zesde bij de mannen 50.
Foto`s Janke van der Schaaf, Arjen Kwint en Lut van der Molen
Lees hieronder zijn verslag.
Genieten in Gaasterland.
Het is zaterdagochtend iets voor 6 uur. De wekker gaat. Ik denk zal ik lekker blijven liggen. 2 seconden later sta ik naast mijn bed. Ik heb er zin in. 50 kilometer trailen door het Gaasterland. Voorbereiding was niet perfect deze week. Op dinsdag licht door mijn rug gegaan, wat resulteerde later in de week door vrijwel spierpijn in de onderrug en ook sinds donderdag opgezette amandelen. Betekent vaak bij mij dat er een kans is dat ik een griepje krijg. Gelukkig heb ik dat kunnen afwenden en ben ik slechts wat snotterig. De start is bij een grote manage in Harich. Vanaf de paardenbak naar buiten. Aangezien de start al om 8 uur is en er nog zomertijd is liep ik de eerste kilometers met een hoofdlamp op zodat in het bos alle kuilen en boomstronken zichtbaar zijn. Ik heb een lekker rustig tempo te pakken en geniet al volop van het bos. Daarna een open stuk en omdat het nog een beetje mistig een heel mooi uitzicht. We lopen richting het Rijsterbos en wat ik zelf het mooiste vind is dat we langs de Steenkist lopen. Een 5000 jaar oud graf wat in het verleden als hunebed werd gezien maar toch een ander soort graf blijkt te zijn. Even stoppen voor foto's en om de hoofdlamp in mijn rugzak te doen. We lopen nog een flink stuk door het Rijsterbos. Opeens verzwik ik mijn enkel op een boomstronk. Ik maak ook een buikschuiver. Na controle of ik al mijn spullen nog heb loop ik door richting de eerste verzorgingspost. Ik ben er niet helemaal doorheen gegaan maar voel wel dat het ook niet helemaal niets is geweest. Ik besluit eerst maar door te lopen en dan te voelen of de pijn erger wordt of wegtrekt. Na cola en winegums weer door. We lopen nu richting de Mirnster klif. Een verhoging van 4 meter ontstaan in de laatste ijstijd. Sowieso verrassend dat in dit stuk van de route het niet volledig vlak was maar dat er kleine heuveltjes waren. We gaan verder over de dijk langs het IJsselmeer. 
Nog steeds mistig dus echt schitterend om te lopen. Ook moeten we hier over hekken klimmen en tussen de schapen lopen. Het blijft genieten. De dijk af richting Oudemirdum. Wat door de weilanden over gras, kruipen onder schrikdraad. Nee, de afwisseling is zeker aanwezig. De pijn valt mee in mijn enkele en ik neem twee aspirines die ik altijd in mijn rugzak bij me heb. Na de tweede verzorgingspost na 20 kilometer lopen we een stuk mooi door het bos. We komen nu zo vlak bij de start dus nu moet ik een keuze maken. Of stoppen of doorgaan. Het wordt doorgaan. Pijn is weggetrokken en ik voel slechts de kilometers in mijn benen en voeten. We lopen door het Lycklemabosch. Ook hier mooie paden door het bos. In Nijemirdum een derde verzorgingspost. Ook dat is goed geregeld in deze trail. Ik loop 100 meter verkeerd langs een watertje en moet weer omdraaien. Het tweede gedeelte van de rond moet op GPS gelopen worden en dan moet je wel goed blijven opletten. Opeens gaat de route door een grasveld. We lopen richting een bunkercomplex bekend als radarstation Sondel. Het gras is lang en nat dus natte voeten. Even later weer terug naar de Bremer Wildernis via een omgeploegd akkerland en op een smal grasstrookje vlak langs prikkeldraad. Ik begin vermoeid te raken. Loop twee keer verkeerd binnen 5 minuten en raak met mijn heup schrikdraad aan wat tot een schrikreactie leidt in mijn voet. Dat was een raar gevoel. Weer door richting de Starnuman Bossen bij landgoed Kippenburg. Het blijft echt mooi, ik blijf genieten. Wel is het tempo volledig verdwenen en ren ik af en toe in laag tempo en soms snelwandel ik. Na het aantikken van Balk terug richting finish. Ook nu weer door grasland. Dit loopt niet echt lekker. Ik ben voorzichtig want mijn enkel is hier wat extra gevoelig door de oneffenheden. Uiteindelijk is de manage weer in zicht. Maar eerst nog een stukje erlangs lopen en dan weer terug. Als toetje de paardenpak waar ik onder luid gejuich van de nog aanwezigen op het terras finish in meer dan 6,5 uur. Ik heb genoten vandaag. Wat een mooie omgeving en route. Bij het omkleden zie ik een behoorlijk ei boven mijn enkel. Even afwachten hoe zich dat ontwikkeld. Volgende week staat eigenlijk een andere ultra op het programma....