Arjen Kwint uit Loppersum was zaterdag een van de totaal 507 deelnemers aan de loodzware Mozart Ultra vanuit Fuschl am See nabij Salzburg in Oostenrijk.

Deze trail door de Alpen over een afstand van 92,5 kilometer kende maar liefst 5.031 hoogtemeters en vergde door het vele klimmen en dalen extreem veel van de deelnemers.

Gaande weg werd duidelijk dat opspelende lichamelijke problemen en om ernstige blessures te voorkomen een opgave de enige uitweg was.

Een verstandige beslissing die alle respect verdient. Arjen legde totaal 47,8 kilometer, inclusief 2.935 hoogtemeters, af. Hij was hiervoor 10.20.49 uur met een gemiddelde tempo van 4,6 km/pu onderweg. Van de 507 gestarte deelnemers haalden 92 de finish niet.

Lees hieronder zijn verslag.

Foto's Arjen Kwint

Verslag Arjen

In oktober 2024 had ik me ingeschreven voor de Mozart Ultra. Een loop van 92 kilometer door de Alpen bij Salzburg. Een lange voorbereiding had ik gepland. Natuurlijk met de nodige marathons. Ook wat dagelijkse oefeningen om de bovenbenen te trainen. Begin dit jaar veel omvang en vanaf maart/april was het de bedoeling om weer wat aan snelheid te doen. Helaas kreeg ik toen last van mijn hamstring. Deze blessure had ik wat onderschat en ik begon eigenlijk steeds net te vroeg. Ik kon gelukkig wel wandelen en de Kennedymars was een goede oefening. Mijn conditie ging wel behoorlijk achteruit.

De Harzquerung kon ik verrassend wel voltooien. Deze loop van meer dan 50 kilometer paste ook goed in mijn opbouw. Drie weken erna de Rennsteig van 74 kilometer en dan weer 3 weken later de Mozart Ultra. Echter de woensdag na de Harzquerung ging ik goed door mijn rug. Weer kon ik niet trainen. De Rennsteiglauf kwam eigenlijk te vroeg maar geholpen door een ruime tijdslimiet kon ik ook die volbrengen. Nog een marathon als voorbereiding de week erna zodat de Mozart Ultra mijn 50de loop van minimaal marathonafstand kon worden.

Op donderdag aangekomen in Salzburg. Een hele mooie stad met een klein maar historisch centrum. Op vrijdag startnummer opgehaald. Deelnemers kwamen uit vele landen dus je hoorde vele talen. Zaterdagochtend om 5 uur uit bed om de pendelbus naar de start in Fusch am See te nemen. Start precies om 7 uur. Eerst een stuk van 2 kilometer over het asfalt en dan de eerste beklimming. 2 kilometer door het bos. Ik had het gelijk erg warm. Het zweet liep van mijn gezicht af. Het was 18 graden dus dat was wel wat vreemd. Deze eerste klim goed doorstaan. Het was redelijk steil maar wel met niet te smalle paden. Een afdaling nu naar een dal en langzaam begon de volgende klim. Deze was best goed te doen . Een stuk minder steil op een paar kleine stukjes na. Wel een langere klim van 4 kilometer. Daarna weer naar beneden richting de eerste verzorgingspost. Even bijtanken.

Ik voelde me nog best goed. Hierna weer een klim. We kwamen nu ook hoger en liepen door de wolken. Ook wat spettertjes. Na een eerste klim op een brede weg naar beneden, maar ook snel weer omhoog. Dit was een zware klim met steeds opstapjes van verschillende hoogtes. Ook was het hier een stuk kouder met hardere wind. Blijven doorgaan. Uiteindelijk op het hoogste punt van de route. Wat een mooi uitzicht over het landschap met diverse meren. Even genieten en weer door naar St. Gilgen waar Odette zal zijn. Maar wat een zware afdaling. Erg steil met een moeilijke ondergrond met boomwortels en stenen. Ik ben geen expert in dit soort afdalingen maar het viel me heel erg tegen. Dit had ik niet verwacht. Na 28 kilometer racen beneden bij het meer. Weer wat eten en drinken bij de verzorgingspost en even kletsen met Odette. En weer door.

Twee beklimmingen tot de volgende post. Een kleine en een grote. De kleine was al erg zwaar en duurde ook lang voor mijn gevoel. Daarna declaratie klim van de route. 6 kilometer lang klimmen met ongeveer een helling van 20%. Wat was dit zwaar. Ik was al snel door mijn watervoorraad heen. De kracht vloeide weg. Nog maar 3 kilometer per uur haalde ik.

Uiteindelijk boven. Ik stond te trillen op mijn benen en was wat duizelig. Even zitten en cola drinken. Weer naar beneden. Terug naar St. Gilgen. De afdaling viel me zwaar. Ik had te weinig kracht om soepel naar beneden te komen en besloot dat ik zou gaan stoppen . Dit ga ik niet nog meer dan 10 uur zo volhouden. Toch moest ik nog naar beneden en 5 kilometer afleggen. Dit zeer rustig gedaan. Ik wilde ook heel blijven en mijn linkerknie vond het ook wel prima zo. Beneden bij het meertje stond Odette me op te wachten. Samen de laatste meters gewandeld en me daarna afgemeld bij de organisatie.

Een ervaring rijker! Veel meer zat er niet in vandaag. Geen zin in een blessure met vakantie die nu is begonnen. Kan goed leven met deze beslissing. Nu weer nadenken over een volgend avontuur. Want dit had ik niet willen missen inclusief de hele voorbereiding.