Janneke Cazemier, Gerik Mik en de niet-leden Eddy Hedemann en Adrie van Dijk hebben het afgelopen weekend met succes deelgenomen aan de Lebensbogen KennedyTrail vanuit Zierenberg, een gemeente in de Duitse deelstaat Hessen, gelegen in de Landkreis Kassel.

De trail omvatte 8 ronden van 10 kilometer met 2.864 hoogtemeters. Geen maximumtijd, geen stress, gewoon wandelen en ruim 80 kilometer genieten in Naturpark Habichtswald. Een gebied vol met legenden, sprookjes en raadselachtige rotsen.

De drie mannen wandelden 86 kilometer in 28.33.20 uur. Janneke “ wat een avontuur, bijzonder, moeilijk, waardevol maar oh zo mooi” koos bewust voor 70 kilometer die zij in 16.54.00 uur aflegde.

Lees hieronder hun verslagen.

Foto`s Janneke Cazemier

Verslag Gerik:

https://wandeln.runningrunn.nl/kennedymars/2025-08/kmars.php

Verslag Janneke:

Afgelopen vrijdag 15 augustus vertokken Gerik, Eddy, Adrie en ondergetekende naar Zierenberg voor de Lebensbogen Kennedytrail. Een Kennedytrail is minimaal 80 kilometer, een mooie uitdaging en ook nog met meer dan 2000 hoogtemeters. De organisator Gerik Mik heeft deze trail diverse malen gelopen. Dit weekend wil hij zijn ervaring delen met mede ultralopers en hun ook laten genieten van deze prachtige omgeving.

Op het moment dat Gerik mij vroeg of ik ook meewilde, was ik erg enthousiast. Dit komt mede doordat ik graag lange afstanden loop en dit ook nog eens met medelopers kan lopen. De maximale deelname was 4 lopers en dit groepje bestond uit 4 bekende ultralopers vrienden. Zelf kwakkel ik al meer dan een jaar met een voet/enkel blessure. Diverse malen dacht ik dat het over was, maar liep ik dan weer een marathon was niets minder waar. Erg balen, maar rustig opbouwen en aangepaste zooltjes hielpen mij uiteindelijk. Met de vierdaagse van Nijmegen als voorbereiding en drie weken later de vierdaagse van Groningen, had ik alle vertrouw.

De trail bestond uit acht ronden van 10 kilometer, vier ronden waren uitgezet en iedere ronde liep je 2x, de ene keer rechtsom en de andere keer linksom. Op zaterdagochtend ging de wekker om vijf uur, een ontbijtje in de Lebensbogen gemeenschap en daarna starten. Er was afgesproken om bij elkaar te blijven, dit mede dat Eddy, vanwege zijn ziekte van Usher (zicht en gehoor problemen) extra ondersteuning nodig had. De eerste ronde was de ronde Helfensteine en Hohe Dornberg. Prachtige rotspartijen, een hele klim naar boven. Al snel bleek dat het tempo niet werd gelopen wat we vooraf bedacht hadden. Dat gaf niets, maar slechts 1 kilometer per 25 minuten was een erg laag tempo. De paden waren her en der ook niet best, het was zoeken, brandnetels pletten om er daarna overheen te lopen. Voor mezelf ging de eerste ronde prima, wel dacht ik als ik dit pad vanavond in het donker moet lopen…. Ik weet het niet.

Veel later dan gedacht gingen we de tweede ronde in de ronde Katzensteine, Hohe Dornberg en Wichtelkirche, prachtige route, maar ook weer met verassende slecht begaanbare paden. De brandnetels stonden tot aan je oksels. Deze ronde ging sneller als de eerste ronde. Mijn benen voelden na 20 kilometer nog goed. Weer aangekomen bij de auto nog even goed drinken en eten en op naar ronde drie, Hangarsteinnsee, Hangerstein en Hohlestein deze ronde ging wat meer door de bossen, dit hadden we bewust zo gekozen omdat het warm zou worden in de middag.

Inmiddels was ik gaan nadenken, ons tempo, net boven de 3 km per uur, nog 5 ronden na deze. Dit zou betekenen dat we zondag tegen de middag pas zouden finishen en dan meer dan 28 uur op de been zijn. Wanneer kunnen we terugrijden? Ik was praktisch aan het nadenken ik gunde de heren dat ze de 8 rondes volmaakten. Zelf had ik bedacht ik ga na ronde vijf, dan zou het inmiddels donker zijn, even een paar uren slapen om vervolgens de laatste ronde nog met de heren af te kunnen leggen. Dan was ik in staat om naar huis te rijden op zondagmiddag. Voor mij was het al een overwinning dat ik pijnvrij dit allemaal kon lopen.

Ronde vier was de ronde van Kasteel Schattenburg. Dit was de ronde met de meeste hoogtemeters. Mooie paden, maar ook niet allemaal goed begaanbaar. Voor mij was het de ene laatste ronde van vandaag. Dit voelde goed en opgelucht dat ik dit besluit had genomen. Wat toch een mooie omgeving. Voor mij de laatste ronde en voor de heren die alle vier nog de rondes 1 keer moesten lopen. Ik mocht van Gerik kiezen welke ronde ik als vijfde wilde lopen. Een eerder gelopen ronde maar dan andersom. Ik koos voor de ronde Hangarsteinnsee, Hangerstein en Hohlestein. Deze ronde gingen we deels in het donker afleggen een hele uitdaging. Om half twaalf in de avond waren we terug bij de auto. Ik ging naar bed en de heren vervolgden hun weg. Slapen deed ik allerminst, mijn gedachten waren bij de mannen.

Om vijf uur stond ik zondagochtend op en ging naar buiten. Een klein uur later zag ik Gerik van de berg komen teruglopend naar de auto. Anderhalf uur hebben we gewacht op Eddy en Adrie. Na even te hebben bijgetankt gingen we de laatste ronde in, het was inmiddels half acht in de ochtend. Dit was wederom de ronde met de meeste hoogste hoogtemeters. Kasteel Schattenburg route. Om even over half elf kwamen we opnieuw bij de plek waar we gestart waren. Moe voldaan met veel hoogtemeters werden we verwelkomt door Jochen en kregen een Lebensboog ultra buf en een beker (mok).

Wat een avontuur met zijn vieren, ieder zijn eigen belevenis. Voor mij voelde het niet als falen dat ik de officiele 8 rondes niet heb gelopen. Ik was super blij met mijn rondes en bijna 70 km die ik heb gelopen met meer dan 2000 hoogtemeters en kon de heren zondagavond weer veilig thuisbrengen. Geen pijntjes aan mijn voeten enkels, dit geeft zoveel vertrouwen voor de rest van het jaar. Ik heb nog 7 marathons staan waar ik me voor opgegeven heb. Kijken of dit lukt.