Marnix van den Brink uit Groningen en Harry Hammenga uit Winsum hebben zondag met succes deelgenomen aan respectievelijk de Two Rivers Marathon in Zaltbommel en de Enschede Marathon.
Beide Artemissers bereidden zich voor middels een schema van trainer Jaap Smith. Gelet op de gemaakte vorderingen tijdens de voorbereiding met o.a. de deelname aan de Road to Rotterdam trainingslopen van Groningen Atletiek werd voor beiden een eindtijd van rond de 4 uur mogelijk geacht.
Foto`s Marco Oomen en eigen foto
Zoals vermeld was Marnix een van de totaal 202 deelnemers aan de Two Rivers Marathon.. Een marathon in hartje Nederland door de Bommelerwaard met 42 kilometer over de prachtige dijken van de Waal en de Maas. Het start- en finishgebied was gesitueerd in de prachtige binnenstad van Zaltbommel.. Deze marathon staat verder bekend om zijn gemoedelijke, persoonlijke en gezellige sfeer. De route is permanent gemarkeerd en kan het gehele jaar door worden gelopen.
Marnix noteerde halverwege de wedstrijd een tijd van 1.59.10 uur dus nog volgens schema. Daarna werd het mede door de wind een stukje zwaarder. De benen liepen vol en het tempo ging omlaag. Het tweede gedeelte van de wedstrijd kende een verval van 8,23 minuten, waardoor uiteindelijk in zijn tweede marathon een eindtijd van 4.07.33 uur op de tijdklok verscheen. Een keurige 121e plaats in een veld van 202 mannen was zijn deel. Genoemde eindtijd betekende bovendien een persoonlijk record. Een verbetering van zijn oude toptijd met 4.19 minuten. Gefeliciteerd!
Foto`s Hilma Hammenga.
Harry startte samen met nog 900 enthousiaste lopers in de Enschede Marathon. Het H.J. van Heekplein fungeerde als start- en finishlokatie. De route volgde de oude binnenstad van Enschede, Glanerbrug, Lonneker (2x) en de campus van de Universiteit van Twente. Halverwege kwam hij door na 1.58.09 uur, dus ook nog volgens schema. Zoals zo vaak in een marathon beginnen zo rond de 30 kilometer de benen vol te lopen en gaat het tempo omlaag, zo ook bij Harry. Het verval in het tweede gedeelte van de wedstrijd bedroeg 11.26 minuten. Met een eindtijd van 4.09.35 uur en een 89e plaats bij de mannen 50 was tevredenheid troef. Te meer daar hij in zijn tweede marathon zijn oude toptijd met maar liefst 18.23 minuten verbeterde. Gefeliciteerd!
Lees hieronder het verslag van Marnix van den Brink en Harry Hammenga
Two Rivers marathon Zaltbommel, 24 april 2022 Marnix van den Brink
Na de voor mij teleurstellend (qua tijd) verlopen marathon van Rotterdam in 2019 (daarna heb ik de hardloopschoenen aan de wilgen gehangen voor een periode van 4 maanden), besloot ik mij in te schrijven voor de Two Rivers Marathon van Zaltbommel, op 16 februari 2020. Stiekem, want behalve aan mijn fietsmaatje Koos (Durenkamp) had ik het aan niemand binnen de club verteld. Een nieuwe poging de 4 uur barrière te slechten, nu in wintertijd want hardlopen in de hitte is niet zo mijn ding. 2 weken voor de grote dag liep ik een dik PR op de 10 mijl tijdens de midwintermarathon in Apeldoorn, dus ik wist dat het met de vorm na alle trainingsarbeid wel goed zat. Opnieuw was het doel (net als destijds in Rotterdam) om binnen de 4 uur te lopen. Ik had mijzelf beloofd dat als dat zou lukken, ik er nooit meer eentje hoefde te lopen.
De ochtend van de marathon, nog liggend in mijn hotelbed in Oss, kwam echter de onheilstijding: afgelast. Storm Ciara gooide roet in het eten…..Balen!
Omdat de vorm goed was ging direct de knop om en de zinnen gezet op Rotterdam april 2020. Hoe dat is afgelopen is bekend, corona was inmiddels het land ingeslopen waardoor alles werd afgelast.
In 2020 toch maar doorgetraind met de hoop dat de Two Rivers editie in 2021 zou doorgaan. Maar ook die kon geen doorgang vinden. 2022 dan maar. Weer ingeschreven, voor 6 februari 2022. De lockdown van eind december/januari hield helaas zo lang aan dat de organisatie half januari besloot het evenement uit te stellen naar 24 april. 24 april? Heee, dan was ook de marathon van Enschede, waar loopmaatje Harry aan de start zou staan! Ik zat al aan het einde van mijn trainingsschema maar kon nu na een paar weken rust aanhaken bij het schema van Harry, en samen opbouwen naar de 24e. Dat was dan wel weer leuk. In maart begon de vorm er alweer te komen, getuige een PR op de halve van Haren in 1:45:58. Als dat de graadmeter was, dan moest de marathon toch ook lukken binnen de 4 uur?
Toch kwam er weer een kink in de kabel…eind maart werd ik ziek en flink ook. Ondanks alle voorzichtigheid geveld door corona. Een week op bed en 2 weken niet (kunnen) trainen. In mijn 1e trainingsloopje daarna merkte ik het gelijk, dit gaat niet meer goedkomen. Hartslag veel te hoog en lood in de benen. Ik heb nog even overwogen om mijn inschrijving te annuleren, maar gezien de lange aanloop (inmiddels ruim 2,5 jaar) naar deze marathon besloot ik uiteindelijk toch om aan de start te verschijnen en het beste er maar van te maken. En als het niet zou gaan, kon ik onderweg altijd nog uitstappen. De laatste 2 weken voor de marathon niet afgebouwd in trainingsarbeid zoals normaal gesproken de bedoeling is, maar “gewoon” doorgetraind om nog wat conditie terug te winnen. Mijn doelstelling van 4 uur wel laten varen. Nieuw doel: uitlopen.
24 april was het dan zover. Vanuit hetzelfde hotel in Oss als in 2020 (en de avond ervoor dezelfde pasta bij hetzelfde restaurant als in 2020) togen we naar Zaltbommel. De weersverwachtingen had ik al de hele week nauwlettend in het oog gehouden, duimend voor niet te warm weer en niet teveel wind. Dat kwam ook uit, maar helaas een dag later. De 24e was het stralend zonnig, en er stond een flinke bries. Ach wat maakt het uit, doel is uitlopen en of dat nou in 4 uur en een kwartier of 4 en een half uur lukt doet niet dan niet meer ter zake. Ik voelde me niet topfit, maar wel goed en gezond.
Om 10.00 klonk dan eindelijk het langverwachte startschot. De eerste 10 kilometer blies de wind vol in de rug. Ik was eerst van plan mijn trainingstempo van 6.00 min per km aan te houden maar ik besloot toch van de wind te profiteren en een lekker maar ingehouden ritme te pakken iets onder dat schema. Het tempo wat daarbij hoorde bleek tussen de 5.40 en 5.45 min/km te liggen. Na 10 km maakte het parcours een bocht en kwam de wind veelal van de zijkant. Ik voelde me nog prima en langzaam voerde ik het tempo wat op, tot ik op km 16 op mijn horloge zag dat ik op een gemiddelde van 5.39 min/km zat. Dat geeft de burger moed! Precies op het 4 uur schema. Ik rekende mij nog niet rijk, want Rome is nog ver, maar dit was boven verwachting! In de verte zag ik ook al de groep met de 4 uur pacers lopen, dus dat gaf nog wat extra motivatie. Halverwege kwam ik door in iets boven de 1:59 en kon het tempo goed vasthouden. En dat terwijl ik bij elke verzorgingspost om de 5 kilometer even stopte om “rustig” 2 bekertjes water naar binnen te werken. Dat kost ook tijd. De zon begon na 12 uur ’s middags wel steeds feller te schijnen en het werd op sommige stukken nu echt warm. Ook de kilometers begonnen nu te tellen en na een kilometer of 28 merkte ik dat ik nu echt wel moest werken om het tempo vast te kunnen houden. Met de 4 uur groep in het vizier en de medelopers in hetzelfde schuitje om je heen ging het nog net, maar met nog ruim 14 km te gaan wist ik eigenlijk al wel dat die stiekeme 4 uur er toch niet in ging zitten. Op 35 km was ik wel nog tot op 50 meter achter de laatste loper van de 4 uur groep gekomen en was mijn gemiddelde nog steeds 4:39 min/km, maar toen ging langzaam het licht uit. Mijn linkerbeen, die al vanaf een kilometer of 5 langzaam volliep, wilde niet meer meewerken. Bovenbeen voelde als ontploft en daarbij ook steken in de liesstreek, een oude kwaal. Mijn rechterbeen had er nog wel zin in maar uiteindelijk kreeg de linker de overhand. Ik werd er onderweg ook nog misselijk bij (overkomt me vaker, of ik nou wel of niet veel eet en drink onderweg) en toen was het echt over. De laatste 7 kilometer een paar keer een stukje moeten wandelen, en de soepele tred van het begin was inmiddels verworden tot iets wat meer op strompelen leek. Voorbij de 41 km smachtte ik naar het finishdoek, die maar niet in zicht kwam. Op km 42.195 had ik er moeten zijn dacht ik, maar nog zag ik ‘m niet. Uiteindelijk bleek de streep volgens mijn horloge getrokken te zijn op km 42.52. Fijn, zo’n bonus van 325 meter. Maar ik had het gehaald! En nu, ondanks de struggle de laatste kilometers, met een heel wat beter gevoel dan toen in Rotterdam. Gezien alle omstandigheden (ziek geweest, niet topfit, warmte, wind, rugnummer 13 en ook nog sinds ruim 2 jaar lopend met een hardnekkige peesontsteking aan de binnenkant van beide knieën, wat ook niet echt helpt), kon ik tevreden zijn met deze 4:07:33.
En die 4 uur? Die staat nog steeds op de bucketlist. Ik ben alweer aan het kijken. Amsterdam, Eindhoven in oktober? Of de nieuwe marathon in Leeuwarden, op 24 december? In heerlijk koud loopweer? Of toch de Two Rivers nog een keer februari volgend jaar? Ik moet zeggen dat het wel een zeer geslaagd evenement was. Niet te groot, niet te klein (een kleine 1.000 deelnemers in totaal), een goeie sfeer en een fraai parcours. 1 grote ronde van Zaltbommel naar Zaltbommel, door het gebied van de Bommelerwaard, door mooie dorpjes en over de dijken langs de Maas en de Waal. En overal plukjes mensen langs de kant van de weg om je aan te moedigen. Ik heb er in ieder geval 35 kilometer lang van genoten!
Marnix van den Brink
Succesvol Harry Hammenga
Eindelijk was het zover mijn tweede marathon… de marathon van Enschede. Ik had mij in 2019 ingeschreven…maar nu mocht ik eindelijk van start.
Op zaterdag met het hele gezin vertrokken naar Enschede.
Op zondag om 10.00 uur klonk het startschot op het H.J. van Heekplein. Mijn marathon was begonnen en ik was op weg naar Glanerbrug. Het zonnetje scheen en de temperatuur was prima. Na het keerpunt op naar Lonneker en vervolgens terug naar Enschede om door de oude binnenstad te beginnen aan de tweede ronde. Wederom richting Lonneker en terug naar Enschede om via de campus van de Universiteit van Twente richting finish op de H.J. van Heekplein.
Onderweg op verschillende punten aangemoedigd door Hilma, Marco, Chris en David en het enthousiaste publiek langs de route.
De eerste 30 km volop kunnen genieten en lekker constant kunnen lopen, daarna begonnen de benen toch vol te lopen. Tempo ging naar beneden en zo nu en dan stukjes moeten wandelen. Vlak voor de fietssnelweg F35 nog de laatste aanmoedigingen van mijn gezin en uiteindelijk over de finish gekomen met een PR van 18.11 minuten.
Ik ben zeer tevreden met het resultaat en heb volop genoten!!
