De atletiekvereniging Pallas 67 uit Wageningen organiseerde van 3 tot en met 7 mei een ultra meerdaagse Groningen. Gemiddeld 20 lopers liepen vier etappes van zo`n 50 tot 60 kilometer per dag vanuit de stad Groningen in verschillende richtingen met een extra lange vijfde etappe van 66 km naar Noordpolderzijl. Het wedstrijdelement ontbrak. Met uitlopen was je winnaar. De gelopen tijd werd wel genoteerd en onderweg waren er verzorgingsposten. Er werd gelopen op GPS en dat ging niet altijd goed.

Naast een aantal leden van de organiserende vereniging als deelnemers was er ook ruimte voor andere ultralopers, waaronder Janneke Cazemier uit Warffum. Janneke legde in vijf dagen totaal 282 kilometer, inclusief 11 kilometer door verkeerd lopen. Ze benodigde hiervoor 40 uur en 52 minuten. Een prestatie van formaat!

Lees hieronder haar verslag aangevuld met eigen foto`s.

De "drive" van 5 dagen hardlopen

In mijn eerste ultraloop carrière" zoals ik het maar noem van 2000 tot 2007 liep ik ooit het Pieterpad 520 km in 7 dagen hardlopend. 
Ik vond dit een geweldig avontuur, eigenlijk wel de mooiste uitdaging in mijn ultraloop carrière.
Nu in mijn tweede leven als ultraloopster,waar ik sinds vorig jaar mee bezig ben, kwam er een ultraloop meerdaagse vanuit Groningen op mijn pad. Met heel veel zin begon ik 3 mei aan dit mooie avontuur.

Om 9 uur starten we woensdagochtend bij het Martini hotel in Groningen, met een groep van 20 ultralopers. Het was prachtig weer en we liepen ten zuidwesten van Groningen, de Onlanden, langs het Leekstermeergebied. Heerlijk relaxed lopen zonder tijdsdruk in de natuur. Na 51 km kwamen we weer terug in Groningen. 

Dag 2 werden we opgesplitst in twee groepen, de langzame lopers starten een uur vroeger dan de wat snellere lopers. Ik mocht in de langzame groep starten, mijn tempo ligt niet zo hoog, want na iedere dag volgt er weer een andere dag, heelhuids finishen staat bij mij voorop. De ronde ging door het mooie Roegwold, oa over het knuppelpad en vele mooie onverharde paadjes.  De groep bleef redelijk goed bij elkaar. Er wordt gelopen op GPS. De routes zijn niet aangegeven met pijltjes. Iedere dag zijn er sowieso 2 verzorgingsposten, voor de rest is het zelfvoorzienend en zelfredzaam. Ik hou wel van dit soort uitdagingen

Dag 3 was de "koninginnenrit" zoals dit in wielertermen wordt genoemd. 67 km in totaal, gingen we naar Noordpolderzijl. Het was een warme, benauwde dag, ik zag hier wel wat tegenop, de afstand, maar ook hoe overleef ik dit fysiek. Het voordeel was dat ik de route kende en dat er in Warffum en Usquert bekenden op mij stonden te wachten. Mijn benen begonnen wat stram aan te voelen, dat is ook niet vreemd na al ruim 100 km van de eerste twee dagen. Als je eenmaal aan het lopen bent dan gaat het wel weer. Inmiddels was er geen groep meer waar ik aan kon sluiten, iedereen mocht zelf de starttijd bepalen in de ochtend, dit mede door het verwachte noodweer in de middag.   Alleen lopend door het mooie Groningen richting het Hogeland. Via Dorkwerd de stad uit, Garnwerd, Winsum, over de takkenbosse weg naar Warffum. Een heen en weertje naar Noordpolderzijl en via Usquert richting Rottum, hier stond Gerik mij op te wachten, samen over Stitswerd richting Bedum, daar brak het noodweer los, veel regen, gelukkig weinig onweer. Kletsnat eindigden we dag 3. Inmiddels al dikke blaren op beide voeten. 

Dag 4 brak aan, nauwelijks kon ik nog lopen toen ik uit bed stapte in de vroege ochtend, stram, stijfheid en last van de blaren. Voordat ik naar Groningen vertrok eerst de blaren doorgeprikt, voeten afgeplakt, benen wat gemasseerd, goed eten en met verzamelde moed richting de stad. Vandaag rondje door de buitenwijken van Groningen. Het was een zware dag, het navigeren lukte niet goed, vele onverharde paden, de Kardingerbult over, vele malen verkeerd gelopen, de verzorgingspost niet kunnen vinden. De vraag die ik gesteld kreeg "wat is je drive om dit te doen" , kon ik op dat moment ook niet beantwoorden. opgeven is geen optie, maar leuk is anders als je zoekend en dwalend door de stad loopt. De tijd tikt door, nu is de tijd tijdens zo'n loop niet echt belangrijk, iedereen die uitloopt is winnaar, maar toch. De hele dag hardlopend en dan net over de 6 km per uur gemiddeld finishen, daar wordt ik niet vrolijk van. Maar ook aan deze tocht zat een finish....

In overleg met de organisatie had ik besloten om de laatste dag om 6 uur in de ochtend te starten. Er werd verwacht dat je rond 15 uur weer binnen was, konden we douchen en hadden we de medaille party. Lopen met tijdsdruk, daar had ik de laatste dag geen zin in. Half vijf uit bed, voor de voetverzorging, de voeten zagen er niet meer uit en de blaren voelden pijnlijk, niet aan denken, afplakken en gaan. Eerst nog even goed eten, alhoewel mijn lichaam hier ook tegen begon te protesteren. Zes uur startte ik mijn laatste etappe. Vandaag gingen we rondje Drenthe doen, door verschillende bossen en natuurgebieden. De stad uit richting Haren, zo vroeg in de ochtend was genieten, ik dacht dit is mijn "drive", heerlijk genieten in de natuur.

Het was een hele leuke route, maar door de hevige regenval van vrijdag in Haren en omgeving waren de onverharde paden erg nat, glibberig en het moerasgedeelte erg drassig. Navigeren in het bos valt ook niet altijd mee, omdat gps dan wat trager is. Ik miste de eerste verzorgingspost, gelukkig had ik proviand genoeg mee, de stramheid in de benen viel mee vandaag. Ik kon mijn tempo weer aardig oppakken vergeleken de vorige twee dagen. Wederom weer veel tijd verloren met het zoeken van de juiste bospaadjes, afslagen gemist. Op het 38 km punt stond Gerik me op te wachten, altijd leuk om de laatste 15 km gezelschap te hebben en je bij moeilijke momenten je even weet op te peppen. Hoe dichter bij Groningen en bij de finish, hoe euforischer  ik werd, ik heb het toch maar ff "geflikt" 5 dagen hardlopen. Totaal 282 inclusief 11 bonus-kilometers door verkeerd lopen. Mijn lichaam heeft het doorstaan en met wilskracht en doorzettingsvermogen is het me gelukt. Opgeven is geen optie..... mits je lichaam het aan kan. 

Dat is denk ik mijn grootste drive, met geloof in je lichaam kun je meer dan je denkt..