Willem Hofman uit Winsum vertoefde het afgelopen weekend met zijn gezin in het Belgische Ieper, bekend van de Eerste Wereldoorlog 1914-1918.
In Ieper werd het prachtige gerestaureerde centrum verkend en werd er een bezoek gebracht aan het oorlogsmuseum In Flanders Fields. In de naaste groene glooiende omgeving bevindt zich de Ypres Salient, een van de meeste beruchte slagvelden van de Eerste Wereldoorlog. Tientallen militaire begraafplaatsen vormden oneindig veel stille getuigen van de dramatische tol die deze oorlog in deze streek eiste. Hier sneuvelden meer dan 500.000 soldaten die begraven liggen in 170 militaire kerkhoven in de omgeving. Zaterdagavond volgde de bijwoning van de Last Post bij de Menenpoort (in reparatie). Deze poort is vermoedelijk het bekendste Britse monument uit de Eerste Wereldoorlog. Het heeft de vorm van een Romeinse triomfboog waarlangs de Britse soldaten naar het front marcheerden Deze poort draagt de namen van 54.896 Britse gemenebest-soldaten. Als eerbetoon aan deze honderdduizenden gesneuvelden wordt sinds 1928 onder de indrukwekkende gewelven hiervan iedere avond om 20.00 uur de Last Post-sonnerie geblazen. Een indrukwekkende gebeurtenis.
Zondag 17 september stond in het teken van de In Flanders Fields marathon waarvoor Willem zich had ingeschreven. De start hiervan vond plaats in Diksmuide. De route ging vervolgens voor een groot deel langs de rivier de IJzer, de laatste verdedigingslinie tussen de Geallieerden en de Duitsers. Na onder de Menenpoort te zijn doorgelopen volgde de finish op het Marktplein in Ieper. Willem noteerde in zijn negende marathon een keurige tijd van 4.00.42 uur, goed voor een 20e plaats bij de mannen 45.
Lees hieronder zijn verslag.
Verslag In Flanders Fields Marathon 2023
Na een vijftal stadsmarathons in Nederland en Duitsland en een drietal Berenlopen, kwam ik voor mijn negende marathon uit in de Vlaamse Westhoek. De afgelopen jaren las ik op de Artemis website met regelmaat inspirerende verslagen van clubgenoten die deel hadden genomen aan de zogenaamde In Flanders Fields Marathon.
Een bezoek brengen aan de historische stad Ieper stond al heel lang op mijn wensenlijst. En ook sprak het motto van deze marathon me erg aan, namelijk met verschillende nationaliteiten samen de sportieve strijd aangaan in een gebied waar zoveel strijd is geleverd. De marathon is kleinschalig van opzet en eigenlijk een goed bewaard geheim. Zo namen in totaal slechts negen Nederlanders deel. Naast Belgen lopen verder vooral de nodige Britten mee, vaak afstammelingen van veteranen of gesneuvelden van WO I.
Met mijn gezin reisde ik op zaterdag richting West-Vlaanderen om aldaar eerst het startnummer op te halen in startplaats Diksmuide. Vervolgens reden we door naar het ruim 20 kilometer zuidelijker gelegen Ieper. Deze stad heeft een prachtig centrum met als belangrijkste blikvangers de Lakenhal met het Belfort (de toren) en uiteraard de Menenpoort. Na het bijwonen van de Last Post en een goede nachtrust, was het zondagochtend tijd om terug naar Diksmuide te rijden voor de start van de marathon. Daar waar het zaterdag zonovergoten en zeer warm was geweest, begon de zondag met een gesloten wolkendek. Gedurende de marathon zou het daardoor wel enigszins benauwd worden, maar toch mochten de lopers niet klagen.
Om 10 uur klonk het startschot en kwamen een kleine 200 marathonlopers in beweging. De route ging eerst in noordelijke richting langs de rivier de IJzer. Mijn eerste kilometertijden waren niet erg stabiel, maar na een kilometer of vijf kwam ik in mijn ritme met tempo 5.30. De route liep inmiddels via kronkelige wegen langs kleine boerderijen. Vlak voor het 10 kilometerpunt kwam ik terug bij de IJzer en sloten vier lopers bij mij aan. Het tempo werd daarna erg strak op 5.25 gehouden door twee mannen uit Zeeuws-Vlaanderen. Ik besloot zo lang mogelijk bij dit groepje te blijven en, na weer een lus via Stuivekenskerke en langs de loopgraven van de Dodengang, kwamen we opnieuw bij de IJzer en liepen langs het water terug naar Diksmuide. Het Zeeuwse duo versnelde een beetje na 20 kilometer en dus liet ik ze gaan. Ik pakte mijn oude 5.30 tempo weer op en hield dit uiteindelijk tot kilometer 30 vol. De route bleef de rivier volgen tot aan de Knokkebrug na ruim 25 kilometer. De lopers moesten hier links over de brug om vervolgens het kanaal Ieper-IJzer liefst 15 kilometer te volgen. Langs dit kanaal waren weer veel bomen voorzien van een rode of blauwe band als aanduiding waar destijds de Duitse (rode) en Engelse (blauwe) bataljons zich hadden opgehouden.
Zoals te verwachten werd het rond kilometer 35 toch wel erg zwaar en wandelde ik met regelmaat 200 meter om daarna weer hardlopend verder te gaan. Ook de lopers om me heen waren behoorlijk aan het afzien, maar iedereen sprak elkaar moed in voor het laatste stuk. Bovendien was de verzorging onderweg uitstekend te noemen. Met nog een kilometer te gaan wordt de gracht om het centrum bereikt en doemt de Menenpoort op. Als ik rechtsaf sla en over het water naar de poort ren, zie ik onder de boog door het Belfort. Alle vermoeidheid is op slag verdwenen en ik geniet enorm van de laatste honderden meters van de poort naar de Grote Markt. De finish bereik ik na 4.00.42 en direct krijg ik een stevige handdruk van André Mingneau, de race director en drijvende kracht achter de In Flanders Fields Marathon. De medaille heeft de vorm en kleur van een klaproos, voor de Gemenebestlanden hét symbool van de Eerste Wereldoorlog. Marathonmedaille nummer 9 is binnen. Op naar nummer 10 die, als alles volgens plan verloopt, voor me klaarligt bij het Colosseum in Rome!
