Net als vorig jaar gingen Hilda Broekhuizen, Jantje Wiersema en Tini Visker weer een gezellig weekendje naar Vlieland om vandaag aan de halve marathon deel te nemen. Ze bleven bij elkaar en finishten na 1.48.45 min., goed voor een 5e, 6e en 7e plaats bij de V35+. Frans van der Veen was eveneens op het eiland en hij liep zijn tweede halve marathon onder de vlag van Artemis in 2.10.16 uur, (Msen: 70e). Een verslag van Tini Visker staat hieronder. Voor meer informatie zie de uitslagenpagina. 

EEN MOOIE LOOP                               verslag Tini Visker
Zaterdag was ik met de boot van Engeland thuis gekomen om zondag gelijk weer met de boot naar Vlieland te vertrekken. Vooraf heb ik Hilda en Jantje in mijn Groene vehikel opgepikt. Om precies half negen waren we in Harlingen alles liep tot nu toe nog volgens plan.

Op de boot was het te koud om op het dek te zitten en we hebben dan ook maar plaats genomen in de familysalon.  Na een paar koppen koffie en thee kwamen we om half 11 op het eiland aan. Hilda had vooraf fietsen gehuurd en een kamer besproken bij Torenzicht. Met de fietsen en onze bagage naar Torenzicht, waar we tot onze verbazing al in onze kamers konden. Dit was wel veel comfortabeler dan omkleden in toiletruimte wat we vorig jaar moesten. Intussen was het een uur voor de start en zijn we rustig lopend in ons Artemis outfit en startnummers opgespeld van de ½ marathon, naar camping Stortemelk gelopen. In de Dorpsstraat van Vlieland werden we een aantal keren aangehouden door toeristen die niet hadden meegekregen dat er een loopfestijn op het eiland was. Keurig de vragen beantwoord en intussen begon de tijd een beetje te dringen, toch maar even inlopen naar de start.

Bij de start kwamen we toch weer een aantal bekende gezichten van het loopcircuit tegen. De sfeer was erg gemoedelijk bij de start. In het startvak kwamen we ook Frans tegen en het kwartet van Artemis was compleet.

Precies om half een klonk het startschot en aan het begin van de camping had zich zowaar een hele menigte gevormd van toeschouwers die de lopers enthousiast de wedstrijd in schreeuwden. Hartverwarmend. Hilda, Jantje en ik hadden afgesproken dat we met de ½ marathon van Lauwersoog in de benen niet al te snel zouden vertrekken en onder deze bespreking passeerden we twee in het roze gestoken dames die vonden dat ons rustig aan toch nog wel een hoog tempo had. Frans liep mooi in onze slipstream mee.

In de haven waren de jonge vakantiegangers een beetje ongedurig en konden ze niet de stroom lopers afwachten, maar staken zonder pardon de staat over. Vervolgens bleven ze wel erg breed over de straat fietsen. In de Dorpstaat aangekomen werden we met erg veel enthousiasme door de bewoners (inclusief speaker en trommels) en vakantiegangers op het terras aangemoedigd. Na het Dorp begint de halve pas echt goed, de duinen glooien en je loopt door een prachtig natuurgebied. We waren nog steeds met zijn vieren en omdat we toch redelijk achterin gestart waren haalden we nog steeds veel lopers in.

Bij de waterposten hadden ze, net als vorig jaar, het water verpakt in plastic wegwerp bidons. Echter de lipjes van de bidons waren er dit keer vooraf allemaal afgehaald. Ik vind dit een geweldig systeem je verspild geen water en je kunt de bidon gewoon vasthouden tot de volgende waterpost. Ook kun je, je spons natmaken met de bidon onder het lopen. Heel efficiënt allemaal.

Tussen de 9 en 10 km moesten we Frans laten gaan. Hij vond de duinen wel erg zwaar. Ook de man uit ons hotel die zich bij ons had aangesloten, kon het tempo niet volgen. Intussen liepen we op de verharde weg van het Posthuis naar het Dorp. Hier waren toch wel erg veel fietsen en ook auto’s op het parcours. Dit op een autovrij eiland. Een auto passeerde mij rakelings. Ik werd erg kwaad en heb de auto een harde klap gegeven, was ik mijn agressie even kwijt. Op de verharde weg werd om de 200m de nog te lopen afstand aangegeven. In het begin was dit wel even slikken nog 7,6 km, moeten we echt nog zover, maar aan het eind hielp het echt een beetje om ons goed te concentreren. Bij het begin van het Dorp nog een kleine klim en daarna werden we door een politieagent en verkeersleider de Dorpstraat ingeleid voor ons hotel langs. De hoteleigenaars en gasten zaten als onze persoonlijke toeschouwers ons aan te moedigen. In de Dorpstraat was het nog drukker geworden en de dorpsspeaker en de trommelaar waren er ook nog steeds. Eenmaal over de eindstreep wachtte ons een potje met cranberryjam en een medaille.

Terug lopend naar het hotel kwamen we Frans tegen. Hij had het erg zwaar en we hebben hem met zijn drieën naar de eindstreep begeleid. 100m voor de streep kreeg Frans opeens de geest en met een fantastische eindsprint voltooide hij zijn halve marathon en wij onze terugtocht voor de tweede keer. Een alerte toeschouwer vroeg aan ons of het klopte dat we twee keer voorbij waren gekomen. Bij het hotel aangekomen zat de politieagent bij ons op de stoep met onze loper uit het hotel en de eigenaars. Volgens de agent hadden we niet genoeg ons best gedaan, want we zagen er zo fris uit en we konden tijdens het lopen ook nog praten dat was geen goed teken. De hotelgast beaamde dat en voegde eraan toe dat het heel frustrerend was om drie kwebbelende gele eendjes (vorig jaar waren we kanaries) gepasseerd te worden.

Na een snelle douche naar de camping Stortemelk gefietst en we waren net op tijd voor de prijsuitreiking. Na de prijsuitreiking onder het genot van een paar pilsjes op het terras naar de band Speelman & Speelman geluisterd. Toen we vertrokken kwamen we de vrouw van Frans (Annegre) tegen en met haar afgesproken dat als ze er zin in hadden zij ons konden vinden op een van de terrassen in de Dorpstraat. Frans, Annegre en Lieke hun dochtertje hebben ons gevonden en we hebben het nog erg gezellig gehad.

De volgende ochtend in de ontbijtzaal naar een naamkaartje fam. Broekhuizen gezocht, konden we nergens vinden zagen we opeens het kaartje kwakende gele eendjes bij 3 borden met het ontbijt.