Magriet Taselaar blijft grossieren in 2e plaatsen in het Buurcontactloopcircuit. Na Loppersum en Stedum behaalde ze in Middelstum op de 10 km bij de V40+ opnieuw het zilver. Ook Roelf van der Land werd evenals in Stedum bij de M50+ opnieuw 2e. Artemis was met 19 leden vertegenwoordigd. Aan de 10 en 5 km deden ruim 400 lopers mee. Wim Ammeraal (opnieuw) en Marianne Waterman liepen een PR. Voor meer informatie zie de uitslagenpagina. De foto`s staan hier. Het verslag van Peter Modderman staat hieronder.

Wisselende stemmingen in Middelstum

Er zijn mensen die er geen genoeg van krijgen. Van het lopen. Ik schaar me er zelf ook onder.  Die lopers struinen alle wedstrijden af die in de omgeving te vinden zijn. Marum, Grolloo, Middelstum. Drie tien kilometer-wedstrijden op een rijtje. In 2 ½ week.

Tot die verslaafden behoort Wim Ammeraal. Wim verschijnt vrijwel altijd aan de start van een wedstrijd in de buurt. Gevolg: Hij loopt steeds harder. Nou is dat niet direct een lógisch gevolg. Bij zoveel intensiteit in een korte tijd fronsen de trainers hun wenkbrauwen. Sterker nog, ze keuren zoveel geweld af. Bij deze intensiteit solliciteer je naar een blessure. Ik kan me er iets bij voorstellen, want ook ik dus liep het genoemde rijtje af. En tijdens de laatste loop in Middelstum had ik zware benen. Althans dat gevoel had ik, want ik denk niet dat ze in een week veel zwaarder zijn geworden. Nee, ik schreef de beenverzwaring toe aan de eerder gelopen Omloop Grolloo. De deelnemers daaraan weten nog wel hoe warm deze loop was. Een loop met veel vochtverlies. Ik heb er weliswaar flink tegen gedronken, maar in Middelstum had ik het gevoel dat ik nog wat zwaarder had moeten drinken. Gelukkig is er bij mij geen sprake van een blessure, maar ik denk dat ik me voorlopig even gedeisd houd! Wanneer is de Artemis-run ook maar weer?

Maar goed, we waren bij Wim Ammeraal. Hij heeft maling aan die adviezen en loopt dus de ene wedstrijd na de andere af. Met het ene na het andere persoonlijke record. In Middelstum wist hij in een sprint de winnende dame – mijn dorpsgenoot Adri Wierenga – voor bij te snellen en een luttele seconde eerder te finishen. Met weer een PR (43.49). Mede dankzij de aanmoedigingen van Peter de Vries, die langs de weg, op de fiets, in trainerstenue, met fototoestel in aanslag, aanwijzingen gaf aan zijn pupil. Die kreeg ík niet van hem. Discriminatie? Desinteresse? Nee, de taken zijn goed verdeeld binnen Artemis. Sinds kort ben ik weer overgestapt naar trainingsgroep 6, de groep van Jaap Smit dus. Jaap was ook in Middelstum. Dus kreeg ik tijdens de wedstrijden adviezen van Jaap. “Afrollen, voeten van de grond!” Dat soort adviezen hoorde ik op het moment dat de winderige Trekweg langs het kanaaltje werd ingewisseld voor een sauna-achtige straat in Middelstum. Op dat moment ben je blij dat je – schuivend – je weg kunt vervolgen. Maar uiteraard voldoe je dan meteen aan het advies van de trainer en loop je opeens anders. Ook al is het maar even.

Een duo dat ook als veelloper mag worden beschouwd is het duo Tini Visker en Magriet (zonder r) Taselaar. Beide dames waren in Middelstum aanwezig. Tini noodgedwongen als toeschouwer en Magriet als deelneemster. Tini had op weg naar haar werk(?) een sprintje willen trekken. Met een soort zweepslag als gevolg. Een sprintje kan Tini makkelijk aan, maar het wordt een ander verhaal als ze dat op hoge hakken doet. Daarin is ze minder geoefend. Conclusie: de stiletto-run in de PC Hooftstraat in Amsterdam is dus niks voor Tini.
Magriet heeft dat kennelijk nog niet uitgeprobeerd, want ze arriveerde kwiek, keurig in het gele Artemis-tenue (pssst, ik liep incognito, want ik was in het grijs-blauw. Daarom met zonnebril, want de zon scheen niet). Magriet had in Marum en Grolloo al haar tanden laten zien, in Middelstum liet ze iedereen verstomd achter. In 46.52 rende ze zo het podium van de vrouwen 40+ op. Haar prestaties in het veld hebben dus niet te lijden gehad onder de inspanningen om het felbegeerde trainersdiploma te halen. Logisch dat je dan wordt omringd door hazende mannen, zoals op de prachtige foto’s van Herman Rinket te zien is.

Katharina Baar, Gea Meulema en Hilda Broekhuizen keken het met verzuchting aan. De drie dames hadden zich verleid om bij de 1e doorkomst op het ijsbaanterrein, dus na 5 kilometer, te stoppen. Verleid, ja, want ze vonden dat het eigenlijk verboden moest worden om een loop te organiseren met meerdere rondes. Dan stap je niet zo gemakkelijk uit. Het was te warm, zeiden de dames in koor. Inderdaad was het weer niet optimaal. Even eerder op de avond had het flink geregend, maar het weer had nog steeds een broeierig karakter.

Marlies Elzinga, Marianne Waterman en Corrie Poort daarentegen stoomden door. De volle twee ronden. En Marianne tekende zelfs voor een PR. Corrie Poort was eerder op de avond al door Peter de Vries op de foto gezet. Voor de ledengalerij. Ik heb dat even herhaald, maar nu als Corrie Poort in loophouding.

Ook een dame met heel wat kilometers in de benen is Jeannet Bakema. Maar Jeannet is geweld wel gewend. Als voormalig rugbyspeelster(!) stond zij haar vrouwtje, maar ook in de wegatletiek laat ze haar sporen steeds duidelijker zien. Het gaat dus ook goed met de Loppersumse, vrijwel altijd vergezeld door Herman Rinket, die dit alles fraai in beeld brengt.

De enige Artemisser die ik niet heb kunnen bijhouden was Roelf van der Land. Nou is dat geen wonder, want deze man heeft een fraaie loopstijl (heb ik niet) en is voor het hardlopen geboren. Dat weet hij pas enkele jaren, nadat hij met voetbal was gestopt en daarna voor de conditie maar wat ging hardlopen. Rijkelijk laat dus. Maar je bent nooit te oud om te leren! Hij had naar eigen zeggen bijzonder slecht gepresteerd in Middelstum. “In tijden heb ik niet zo langzaam gelopen”. En dan heeft hij het over een tijd net boven de 39 minuten. Ruim 15 kilometer per uur dus. Hoezo, slecht?

Ook voor alle andere Artemissen en Artemisters niets dan lof over hun prestaties in de Hippolytus-run, naar mijn mening de mooiste loop van het Buurcontactloopcircuit. De enthousiaste stem van speaker Jan Kooistra klonk duidelijk door de luidsprekers, toen hij de een na de andere Artemisser verbaal over de streep hielp. Na afloop konden de deelnemers het vochtverlies ruimschoots compenseren met water, thee, sportdrank, bouillon, sinaasappels en een eierkoek. Als aandenken kregen ze een medaille. Daar zeg ik niets over….
Roelf van de Land en Magriet mochten na afloop nog het schavot beklimmen om te worden gehuldigd. Artemis mag weer trots zijn op haar onderdanen.

Peter Modderman