Eens in de vier jaar vindt de Slachtemarathon plaats. 10 lopers van Artemis namen daar dit jaar aan deel. Een prima organisatie en met voor de deelnemers goed loopweer en een beetje wind in de rug. De tijden en de klasseringen zijn inmiddels bekend: zie de uitslagenpagina. Een klassering bij de eerste tien van Garco van den Berg, 8e bij de M35+ in een prima tijd van 3.05.08 uur en van Gea Meulema, 5e bij de V45+ in een keurige tijd van 3.48.57 uur. Jan Nijboer (- 9 min.) en Ebel Werkman (- 12 min.), bijgestaan door Magriet Taselaar, liepen een PR. Gefeliciteerd!. Vermeldenswaardig is dat de oud-vaandeldrager van Artemis, Albert van der Ziel, voor het eerst ruim onder de 3 uur heeft gelopen. Met een tijd van 2.46.36 uur, goed voor een 3e plaats bij de M40+, verbeterde hij zijn beste tijd met 15 minuten. Ook Herman Rinket was er net als Peter Modderman met zijn camera. Klik hier voor de foto's van Herman en hier voor die van Peter Modderman.

De Slachtemarathon, een dijk van een marathon!
Het was niet toevallig dat broer Siert, Tini Visker en ik gezamenlijk de Slachtemarathon liepen. In ongeveer dezelfde samenstelling en tijd walsten we twee maand geleden tijdens de plaatselijke marathon ook door Wenen. Toen Tini aankondigde dat ze de Slachtemarathon in 4.15 wilde lopen, haakte ik daar onmiddellijk op in. Dat leek me ook wel wat. De Slachtemarathon is immers een unieke marathon, omgeven door kunst en cultuur. Dat evenement wordt slechts een keer in de vier jaar georganiseerd. Dan moet je ook tijd, oog en oor hebben voor al het fraais dat langs de route te zien en te horen is. Dan moet je niet, althans dat vind ik, met de blik op de onzichtbare finish over de oude Slachtedijk draven.
Ook Siert deelde die mening en sloot zich daar later bij ons aan. Harm Jan Postmus twijfelde een beetje. Met zijn doel (4 uur) zou hij met ons mee kunnen, maar dan was de kans groot dat hij zijn doel naar beneden moest bijstellen.
Garco van den Berg had zijn zinnen op een snelle marathon gezet. Hij zou samen met ons oud-lid Albert van der Ziel de Slachtedijk doen trillen.

Het vervoer naar het sportcomplex van Sneek, de parkeerplaats voor de auto’s en de opstapplaats voor de bussen, was snel geregeld. Harm Jan zou mij, samen met Frans de Vries uit Kloosterburen in het holst van de nacht ophalen. Magriet zou zich ontfermen over het Noordoosten van Groningen. Bert Niemarkt, Gea Meulema en Jan Nijboer namen de omgeving van Winsum voor hun rekening nemen.

De avond vóór de ouverture belde Siert mij op met de mededeling dat hij per ongeluk benzine in zijn dieselauto had gegooid. Een herkenbare actie. ’t Zit in de familie, hoor ik velen in koor roepen! Ik kon me er overigens iets bij voorstellen, met die hoge dieselprijs van de laatste tijd, maar handig was het niet, zo vlak voor zijn rit naar Sneek. Gelukkig kon Magriet hem meenemen, vanwege het afhaken van Henk Bakker. Henk zag evenals Martin Stevens en Herman Haan op het laatste moment van deelname af: onvoldoende trainingsarbeid.

Wij kwamen lekker op rijd in Sneek aan: 4.20 uur Voor de uitdrukkelijke uitnodiging van AV Horror om in de kantine koffie te drinken hadden we nog bijna drie kwartier. Tegen vijf uur zochten we de bussen op, die ons onder politiebegeleiding over de Friese wegen naar de start in Oosterbierum zouden brengen. De rit duurde wat langer dan gepland. Dat had volgens mij niets met de staking te maken, maar het had wel tot gevolg dat we voor het afgeven van de bagage en voor het startritueel (inlopen?, toilet) nog maar een stief kwartiertje hadden.

Tini, Siert en ik kozen evenals Janneke Cazemier, Magriet en Ep Werkman voor het allerlaatste startvak. Onder begeleiding van het gebeier van de plaatselijke kerkklok trok de meute van ruim 1000 hardlopers na het startschot van 7.00 uur over de streep. Of alle inwoners van Oosterbierum daar nu zo blij mee waren – van dat gebeier dus – valt te betwijfelen, maar de hardlopers trokken goedgemutst richting de Slachtedijk. Goedgemutst, want de zon scheen en het was, hoewel aanvankelijk wat fris, heerlijk loopweer. We passeerden zo vroeg in de morgen een paar actieve blaaskapellen en er waren ook wel wat cultuuruitingen langs de route te zien (poorten met ballonnen, knuffelbeesten op paaltjes, waslijnen met ringen, enz.) maar zo indrukwekkend als in 2004 was het deze keer niet. Wat dat betreft waren de verwachtingen misschien iets te hoog gespannen. Maar het kostelijke weer, het schitterende parcours over de kronkelende oude Slachtedijk en de uitstekende verzorging onderweg, vergoedden veel.

Ons gezelschap van drie personen was halverwege de tocht met eentje uitgebreid  Aimee van der Merk, vroeger wonende in Zoutkamp, klampte bij ons aan. Ze vond dat wij zo gezellig en ontspannen met elkaar liepen, dat ze besloot bij ons te blijven. En hoewel we alle vier een keertje uitstapten voor een kort of iets minder kort toiletbezoek, kwamen we toch telkens weer bij elkaar. En hoewel de benen uiteindelijk een beetje zwaar begonnen aan te voelen, trokken we in 4.11.58 (bijna) gezamenlijk over de finish in Raerd, waar speaker Jan de Krijger op dat moment bezig was de winnaars te begeleiden naar het podium. Het gaf aan dat we bijna een uur later dan de winnaar arriveerden. Maar het euforisch gevoel was er niet minder om.

We ontmoetten daar al snel Harm Jan, die 3.51 had geklokt. Een minuut eerder dan Harm Jan kwam Jan Nijboer in een recordtijd over de streep en hij werd (ook) met een minuut verschil voorafgegaan door Gea Meulema (3.48.49). We hoorden het relaas aan van Albert van der Ziel, die zijn eerste marathon in 2.46.38 had afgewerkt, namen een tas met inhoud en een T-shirt in ontvangst en deden ons tegoed aan water en sportdrank. Een leuke afsluiting van de 3e Slachtemarathon, waarvan de organisatie evenals vier jaar geleden prima was!

Peter Modderman