Inmiddels wordt door Harm Jan Postmus al weer voor de 5e keer een trainingsweekend Artemis verzorgd in de meest barre maand van het jaar. Met tomeloze energie zorgt Harm Jan er voor dat dit jaar 40 deelnemers naar  ‘s lands mooiste eiland gaan.
Wie meerdere keren mee is geweest weet dat niet alleen ingrediënten als een leuk programma, het eiland, hotel en natuur een prachtig weekend maken. Het belangrijkste zijn echter de gedeelde gezelligheid en sportiviteit.
Klik hier voor foto's en klik op Lees meer ..... voor een uitgebreid verslag.

Deelnemers bedanken Makelaardij Bruintjes en Keurentjes, Restauratie Bootdienst Schiermonnikoog (REBOS BV) en MW Bedrijfskleding (http://www.mwbedrijfskleding.nl/) voor hun bijdrage aan dit weekend.

De ochtend van vertrek vriest het vier graden en passeren de auto’s sneeuwvolle sloten over sneeuwvrije wegen. In het noorden genieten we nu al anderhalve maand van on-Nederlandse witte landschappen. Ruim op tijd is iedereen aanwezig in de haven van Lauwersoog. Op de boot bezetten de clubleden hetzelfde plekje als voorgaande jaren als ware dat gereserveerd.
Als de boot de haven verlaat verheft Harm Jan Postmus zijn stem. Enkele niets vermoedende vaargasten kijken verbaasd op. In de grote witte doos bevinden zich 40 gesponsorde presentjes, de eerst echte Artemis-muts. De niet-Artemissers hopen vergeefs op een van de zeer functionele oorwarmers.
De bus van Bensdorff staat reeds op de kade gereed. De snijdende wind en het met ijs gevulde waddengebied stralen weinig gezelligheid uit, zodat iedereen maar wat snel in een van de bussen plaatsneemt. In een overvolle bus wordt iedereen richting hotel Duinzicht afgevoerd. Tot half twee is er gelegenheid het dorp te bezoeken. Vanuit de Konditorei zien we individuen dan wel groepjes wandelen en rennen door de straatjes van het eilanddorp.
Stipt half twee stond iedereen bij de grote tafel in Duinzicht klaar voor de instructies van ons aller Jaap Smit. Onze trainer, speaker en bovenal loopfanaat had een speurtocht met vragen a-la-dokter Denker geproduceerd. Hoewel hij zich verontschuldigde niet de kwaliteit van deze dagblad-van-het-noorden-puzzelaar te halen brak later menigeen zijn hoofd over de cryptische plaatjes.
Op heel soepele wijzen werden er diverse coalities gesmeed die als groepjes door de duinen naar gele plakkaten zouden gaan zoeken. Ik toog met een groepje wandelaars eerst richting dorp. Voor ons liep een enthousiast jongetje met een maar al te bekend roze schoteltje. Janneke Cazemier sprak het ventje aan. Hij bekende prompt dit kleinood ergens uit de bomen te hebben geplukt. Verontschuldigend gaf hij het aan Janneke terug, die vervolgens de hele middag met dit schoteltje op haar buik de Schiermonnikoogse duinen doorkruisde.
Het speurzoekersgehalte van ons groepje was maar zeer matig. De dikke pakken sneeuw die overal lagen deden mij menig keer vermoeden dat Jaap Smit met fiets hier nooit gereden kan hebben. Met de kennis van Winnetou en Old Shatterhand kon ik namelijk nergens fietssporen vinden. De oogst van deze koude maar o zo lekkere middag was voor ons groepje zeer beperkt. Slechts 4 van de 9 vragen op gele plakkaten troffen we aan. Al glijdend en lichtelijk gefrustreerd van het niet kunnen oplossen van de puzzels van dr. Jaap de Denker kwamen we na ruim drie uur weer in Duinzicht aan. Met de bekende Jaappiaanse welkomstkreten werd iedere groep onthaald en al dan niet passend op zijn plaats gezet. 

Traditioneel wordt voor het eten van een aperitief genoten in hotel Van der Werf. Het centraal geplaatste biljart doet in de schaars gemeubileerde ruimte dienst als tafel.  Als plotseling de voorzitter van zijn graat gaat, blijkt dat de 38 km die hij deze dag heeft gelopen, fataal zijn. Vreemd genoeg bleef iedereen gezellig doorpraten, terwijl de getroffene bleek ligt bij te komen.

We eten aan lange tafels in het café van hotel Duinzicht. De keuze is beperkt tussen zeebaars, entrecote en vegetarisch. Een gezellig voortkabbelende maaltijd met tafelgenoten wordt tussen hoofdmaaltijd en toetje onderbroken door  Jaap Smit die de einduitslag meedeelt. Bijna traditioneel  snappen wij weer niet wat Jaap heeft bedoeld. Hij lijkt dan ook de enige met het goede antwoord waardoor de hoofdprijs niet wordt uitgedeeld. De gezochte zin luidde: "De pijn verdwijnt maar de trots blijft altijd".

De volgende ochtend blijkt dat diverse personen weer eens enthousiast gestapt hebben. Het Boothuis was daarbij favoriet.

Een wederom zeer goed ontbijt zorgde ervoor dat menigeen goed gevuld rond 10 uur gaat wandelen of hardlopen. Tegen half twee schuift iedereen aan voor de laatste maaltijd, dit keer pannenkoeken of boerenkool.